Tagarchief: yima
de Reis naar de Rots
Gister vertelde ik aan iemand dat ik een tabel had gemaakt met alle gebeurtenissen vanaf het moment dat Yima ontsnapt uit de Visietunnel in Barraspira, en samen met Burman begint aan de Reis naar de Rots. (Dit is deel 178 … Lees verder
351 – wassen en eten
Dat was blijkbaar voldoende verklaring. Ik mocht als eerste met zo'n dampende emmer naar de koepel die de wasgelegenheid was. Er lag zeep! Eindelijk weer schoon zijn, dat bleef toch iets wonderbaarlijks. De mannen zullen wel commentaar gehad hebben op … Lees verder
350 – verwelkomd door Rodward
Het strand werd begrensd door een rotsmuur, precies zoals de hele noordkust van Blyntera. Langs een in de rotsen uitgehakte trap daalde de hoofdman van Rowerda naar ons af. Rodward. Ik kon nog niet weten dat hij het was maar … Lees verder
349 – roeien naar Rowerda
Zonder ritueel of eerbied gooiden ze ook de gehavende resten van de verslagen grootuilen overboord. Ik wriggelde onder de zitplanken vandaan en kwam overeind. "Kun je roeien?" vroeg Puciva. "Ik bedoel: ben je gewond?" Ik schudde mijn hoofd. "Ga jij … Lees verder
347 – de aanval
De vergetelheid van de slaap, zo verlokkend en zo gevaarlijk. Ik schrok wakker van gekrijs, geschreeuw, een warreling van vleugels en klauwen en handen met messen en knuppels en roeispanen. Het leek wel of alle uilen van Morck zich nu … Lees verder
346 – de roeiers
Op de zee zagen we een lichtje. Een boot die zoetjesaan dichterbij kwam, met de grootuil ernaast als een groot zeil. Was dit dan ook de uil die ik op het strand van Barra had gezien? De uil die het … Lees verder
345 – schoonwassen
Het was verschrikkelijk om te zien, die twee bebloede monsters op dat stille strand onder de sterren. Slokken Murmerflu binnenkrijgen was nog heel iets anders dan een paar drupjes. Puciva pakte Kuuksi op, ze stribbelde niet tegen. Samen liepen ze … Lees verder
344 – moordzucht
Met een plons en een schreeuw vielen ze in het water, Puciva en Kuuksi. Kuuksi kon zwemmen en Puciva Hemrenzijdank ook. De mensen op de oever stonden doodstil, verbijsterd over wat kennelijk nog niet eerder was voorgekomen. Te oordelen naar … Lees verder
343 – de uilentest (2)
"Nu de man," zei Murk. Het was donker en toch zag ik wat ik zag. Dat Murk een gebaar maakte. Dat hij met zijn linkerhand een cirkel beschreef. Ik hoorde wat ik hoorde. Dat het oehoeën van de grootuilen rond … Lees verder
342 – de uilentest
Er liep een smalle, half verrotte steiger het meer in. Ik dacht aan het zusje van Mia dat in het Graysameer verdronken werd. Wat stond ons te wachten? Onze kleine stoet hield halt aan het begin van de steiger. Murk … Lees verder