Op de zee zagen we een lichtje. Een boot die zoetjesaan dichterbij kwam, met de grootuil ernaast als een groot zeil. Was dit dan ook de uil die ik op het strand van Barra had gezien? De uil die het net met botten in zijn klauwen hield? Ik wilde roepen en zwaaien maar hield me stil, stil voor de brommende dreiging van de kwade uilen achter de duinen.
De boot voer onze kant uit tot hij vastliep op het strand. Ik hees de draagzak over mijn schouders, wat een pijn deed dat! Kuuksi klom bij mijn benen op en nestelde zich in mijn nek. Puciva nam het schild. Zo waadden we naar de boot. Thiarck herkende ik, en de andere drie mannen ook. Kennelijk was er nu iemand anders op het eiland achtergebleven. Puciva kreeg van ze allemaal zo'n mannenschouderklop, hij kromp even ineen van de pijn maar ik zag dat hij het ook fijn vond om weer bij zijn kameraden te zijn. Ik werd door sterke armen aan boord gehesen. De uil vloog nog even boven ons en keerde toen terug naar Morck.
"Waren jullie al ver?" vroeg Puciva, toen we weer voeren. Thiarck aan het roer, vier roeiers. En ik, in het midden op de grond, ik rook door alles heen toch de bestemming van deze boot, net zoals toen ik er als verstekeling op meevoer.
"Nee, we hadden het briefje ontvangen, we hebben gewacht. Maar nu moeten we opschieten, morgen is het nieuwe maan en het is al laat." En op mijn vragende blik: "We varen alleen bij donker. Eigenlijk mag niemand ons zien. daarom hebben we ook geen zeil. Ze mogen ons alleen horen. De dodenboot." Hij trok met zijn benen een trommel naar zich toe en begon het ritme aan te geven waarop de roeiers hun slagen konden maken.
Ik voelde hoe ik ondanks de honger langzaam in slaap zakte.
Dat laatste klinkt niet logisch, een boot die niet gezien mag worden en daarom geen zeil heeft maar wel een trommel om het roei ritme op te slaan. Geluid draagt ver over water en dan zijn ze dus wel hoorbaar? Geen kritiek hoor, gewoon meedenken. Ik geniet erg van je verhaal en scherpe observaties.
Ja, dat triggerde ook iets in mij, dat geluid. Ik vroeg me af of ze iets over de trommel hadden om het geluid te dempen. Een dierenhuid of zo.
Wat goed dat jullie zo opletten en meedenken! Eigenlijk is het lichtje hier aan het begin ook niet logisch. Wel kan ik me voorstellen dat het geluid van de trommel een afschrikwekkende werking kan hebben, dat mensen weten dat het de boot van Dodeneiland is en dan juist hun blik (moeten) afwenden.
Ik had dezelfde gedachte over de trommels. Vandaag heb ik weer eens gebruik gemaakt van de linkjes, er is veel gebeurd af en toe moet je teruglezen. Op Barra waren ook trommels.
Ik denk dat ik dat hele zeilverhaal er maar uit haal.
Blij met jullie commentaar!
Ja! Zo klopt het en voelt het heel sinister. Ik krijg het koud van die paar woorden, zinnen. Mooi!
Ja, het ging vanmorgen opeens ook weer een heel andere kant uit ...