Categorie archief: feuilleton

"Waarom wilde je mijn gezicht zien in jouw spiegeltje?" vroeg ik. "Het is een test," antwoordde Qanma. "Als iemand geen weerspiegeling heeft, betekent dat dat diegene niet te vertrouwen is." Ik vertelde wat me was overkomen met Koyova en vroeg: … Lees verder →

"Jij weet het nu," zei Qanma. "Alle vrouwen die Thiarchia bezocht hebben, weten het. Wij van de noordelijke eilanden weten het. Er mogen hier geen boten varen van eiland naar eiland, dat zou het contact te makkelijk maken. Alles moet … Lees verder →

We liepen door naar een groot afdak, waaronder in het midden een vuur brandde, en rondom straalsgewijs lange tafels stonden, waaraan mensen zaten te eten. Meer vrouwen dan mannen, zo leek het, en maar een paar kinderen. Qanma wees me … Lees verder →

Het begon al donker te worden toen we eindelijk in de buurt van Klusewar kwamen, en hier leek de lesstof bewaarheid: er lag inderdaad een verende loopplank van het strand naar het eiland. Kuuksi rende voor me uit, ik stapte … Lees verder →

Op een gegeven moment begon ze te mauwen en met haar pootje op mijn hoofd te krabbelen, ik moest mijn hoofd draaien, wat moest ik zien? In mijn sombere gepeins was het niet tot me doorgedrongen dat de rotswand wemelde … Lees verder →

Hij liet me achter op het strand van Blyntera. (Of Blynxtera?) Eindelijk was ik dan in de Heerlijkheid der Heerlijkheden. Waar het koud en miezerig en schemerig was en waar ik geen andere keus had dan met mijn rug tegen … Lees verder →

De man die me het kistje had laten zien, zei: "We kunnen je over de grens brengen, naar Blynxtera. Maar er is daar niets." Hij wreef even mijn zijn hand over zijn linker bovenarm. Ik keek hem aan en deed … Lees verder →

Een van de mannen sprak: "Wij danken u voor uw offer aan de Grote Hemren." De eerste schedel. Aan het geluid hoorde ik dat hij verbrijzeld werd. Weer die spreuk. Weer een schedel, weer dat geluid. Ik stond te zwaaien … Lees verder →

De mannen – zes in totaal, allemaal in vale, zwarte kleding – gingen eerst stug door met waar ze mee bezig waren: de beenderen op de zwarte doek leggen. Schedels bovenaan, daaronder iets wat voor een skelet moest doorgaan. Steeds … Lees verder →

De mannen met de stok liepen weg, voorafgegaan door de grootuil. Het lege net sleepte door het zand. Twee anderen kwamen aanlopen met een groot zwart laken, dat ze uitspreidden over de lading. Even stond de boot onbemand. Wat me … Lees verder →