Categorie archief: feuilleton

We hurkten naast het pad en op een platte steen goot ik ze uit. Het bergje, het kruis … Noord en oost sloten zich meteen. Toen gebeurde er een tijdje niets. Waren ze uitgewerkt? Hadden ze net als de Hemrond … Lees verder →

Eerst naar beneden klauteren, naar het pad langs de Helvarderaflu. Was het verstandig om op het pad te blijven? Zolang het donker was, en wij onzichtbaar, kon het geen kwaad. Het was veiliger dan in het duister over onbekende grond … Lees verder →

De vrouwen zetten eten voor ons klaar. Toen we gingen zitten kreeg Bo Kuuksi in het oog. "Wat is er gebeurd?" Clarma vertelde het, terwijl wij de warme stoofpot naar binnen lepelden. Kuuksi's velletje rimpelde af en toe in een … Lees verder →

Toen ik ter hoogte van de lichtjes was gekomen, probeerde ik te onderscheiden wat het precies was, daar op een plateautje hoog boven de weg. Had ik Kuuksi's nachtogen maar! Wat doen we, Kuuks? Ze legde haar goede pootje in … Lees verder →

En het lukte. Uiteindelijk bereikte ik de poort waardoor ik de stad was binnengekomen. Het voelde veel langer geleden dan het was. Ik was verschrikkelijk moe na de doorwaakte nacht maar ik moest verder. Er stonden veel meer wachters nu, … Lees verder →

Het was te gevaarlijk om de rechte weg naar de noordelijke stadspoort te volgen. Vast en zeker zouden ze me daar opwachten. Koortsachtig dwaalde ik door het schemerige labyrint, tot ik alle gevoel voor richting kwijt was. Ik voelde Kuuksi … Lees verder →

"Je moet hier zo snel mogelijk weg," zei Clarma. Kuuksi hief haar kopje. Wankel en voorzichtig probeerde ze op te staan. Het viel nog niet mee, maar het ging. Clarma goot wat geitenmelk op een bordje, verkruimelde er wat brood … Lees verder →

"Je zei dat een Yiva iets goeds betekende voor de wereld," zei ik. "Maar wat heeft mijn grootvader kunnen doen? Hij heeft het met de dood moeten bekopen." "In elk geval heeft hij jouw bestaan mogelijk gemaakt," zei Clarma. "Door … Lees verder →

Kuuksi lag vlak voor de deur, bovenaan de trap. Een leeg zakje van verfomfaaid bont, hier en daar plakkerig van bloed. Ik schoof mijn handen onder haar – zo licht was ze – en droeg haar naar binnen, legde haar … Lees verder →

Haat, angst, verdriet. Uit mijn ogen rolden tranen, mijn vuisten balden zich. Kuuksi nam een lebbertje uit de fontein en sprong op mijn schoot. Het was of ze lachte van binnen. Verbaasd vroeg Tiarva: "Wie is dit?" "Kuuksi," zei ik. … Lees verder →