Categorie archief: feuilleton

Op dat moment hoorde ik de stem van Hebotva over het marktplein schallen. "Welkom op de schildendag! Leve het voortbestaan van Dunkitaba!" De trommelaars op het dak gingen los, de jongens stelden zich op in een rij, ik ging lopen … Lees verder →

Er was één jongen aan wie ik mijn onschuldig meisjeshart een beetje verloren had. Ik denk dat hij ook stranddispensatie had, net als de man van Pucima. Hij stond heel af en toe met parelmoer op de markt, dat gebruikt … Lees verder →

Op mijn schildendag was Rodva een van de verlovers. Va had de werkplaats al uitgebreid, met toestemming van onze oude buurman, omdat hij zoveel werk had. Er konden makkelijk twee families van leven, zei hij, en helemaal als hij mij … Lees verder →

Streng keek Ghemma me aan. Ze stond op uit haar stoel en bekeek het vlechtwerk van nabij. Het is nu verkleurd, je kunt de motieven nauwelijks meer onderscheiden, maar toen was het zo mooi, al die glanzende tinten bruin, van … Lees verder →

Ik kon er niet langer onderuit: mijn schild was af. Ik prutste er elke dag nog aan - hier een kwastje, daar een kraaltje, nog een extra laag riet om het handvat, mooiere touwtjes om de paneeltjes mee vast te … Lees verder →

Zoek een dier, had Storma gezegd. Maar Kuuksi zocht mij. Ze zat op een dag op onze huiswal. Rodva gooide een steentje naar haar, ze verdween, maar toen de mannen naar de werkplaats waren gegaan zat ze er weer. Het … Lees verder →

Onze doden lagen op de begraafplaats ten oosten van het dorp. Graven van mannen werden gemarkeerd door een steen in de vorm van een speerpunt, vaak gedecoreerd naar het voorbeeld van hun huwelijksspeer. Va maakte deze stenen ook. Vrouwen kregen … Lees verder →

Er waren misdadigers – zulk soort dingen had je alleen van horen zeggen, en omdat ik bij zoveel verschillende mensen thuis kwam die ook vaak klanten over de vloer kregen om hun handwerk te kopen hoorde ik heel veel zeggen … Lees verder →

Een Dienaar die speciaal uit Nuktatharsta kwam om Tweede Meisjes te zegenen voor ze aan hun tocht begonnen nam Vulema's handen in de zijne en bleef met gesloten ogen staan tot er tromgeroffel klonk vanuit het Palast. Bovenop het dak … Lees verder →

Niet lang daarna was het zover. Ieder jaar hadden we het Rotsfeest. Een tamelijk ingetogen feest, denk ik nu, maar als kind vond ik het prachtig. Er waren lekkere hapjes, er waren kunstenmakers op de markt, goochelaars, acrobaten, slangenbezweerders, er … Lees verder →