Als kind had ik natuurlijk gehoord van de Rots. Er stond een kleimodel op ons erf, alle mensen hadden dat, de Rots was een object van verlangen en verering. Iedereen in DunKitaba wist dat de echte Rots in het hoge noorden stond, een veilige, indrukwekkende burcht waar de heersers woonden.
We leerden op school over de Rots – zittend in het zand onder het wijde dak van de oude acacia, net buiten de muren - en over de kleine eilandjes die rondom de noordkust aangemeerd lagen, vanwaar over een labyrint van verende loopplanken vis en zeewier naar de Rotsbewoners gebracht werd. Zo leerden we het tenminste.
We moesten de namen van de eilandjes uit ons hoofd leren en opdreunen, het waren er zeven: Thiarchia, Klusewar, Voocklama, Morck, Rowerda, Coldyck, Wigle. Ook de namen van de Heerlijkheden waren zo'n opdreunlijstje: Blyntera, MancuKondalu, IzwiLamanzi, Lopweteka en tot slot Registana, onze eigen Heerlijkheid op de zuidpunt van Inhemren. Blyntera, de heerlijkste Heerlijkheid, trok aan ons als een pool aan een kompas.
Iedereen wist van het bestaan van de Heerweg, die rechtstreeks naar Blyntera leidde.
Later hing bij ons thuis ook een Rots in de grote koepel, aan lange, dikke kettingen. Er waren eilandjes aan bevestigd met gladgeschuurde latjes, waarop mijn moeder kleine plantjes kweekte die om de zeven dagen water moesten hebben. Ze pakte dan een ladder, hield die stevig vast terwijl ik erop klom met de waterfles en – "voorzichtig, Yima!" - ieder plantje bedruppelde. Zoiets bijzonders hadden wij alleen, dat wist ik zeker, al kwam ik als meisje niet veel bij andere mensen thuis. Wel woonde iedereen in zo'n huis met een koepel. Een kind vindt alles gewoon. Pas veel later ontdekte ik dat geen enkel ander dorp zulke huizen had.
Uitnodigend. Veel vragen komen op bij mij, maar de antwoorden lees ik graag ik de volgende delen.
dankjewel! (en laat als je wilt maar weten wat er eventueel niet beantwoord wordt)
Ik word er nieuwsgierig van en wil graag verder lezen. Dit voelt trouwens zeker niet als een kinderboek, hoogstens YA, maar dat genre is zo breed dat het niet erg is in die categorie geplaatst te worden.
Ben ik een zeur als ik zeg dat een pool niet aan een kompas trekt, maar aan een kompasnaald?
Dankjewel! En nee, met zulk commentaar ben ik juist blij! Juist in fantasy moeten de feiten kloppen. Het is eigenlijk sowieso geen goede vergelijking bedenk ik nu, want met een kompas was Yima's reis een stuk eenvoudiger geweest.
Ha, je bent begonnen aan je feuilleton. Meteen nieuwsgierig naar waar je ons gaat brengen.
dankjewel!
Wat fijn om te lezen. Ik zit net helemaal in de mythologie. Dit lijkt er goed bij te gaan passen.
ja, dat denk ik wel
Leuk! Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
fijn om te horen!
Zoals beloofd. Ik werd er heus nieuwsgierig van, maar de hoeveelheid aan ingewikkelde namen maakte het ook lastig. Maar Registana is voor nu even de belangrijkste.
Ja, dat is wel een goed punt. Misschien hoef ik al die namen nog helemaal niet te noemen. Het is meer zo'n truc om de wereld van het verhaal uit te leggen.