Dat was blijkbaar voldoende verklaring. Ik mocht als eerste met zo'n dampende emmer naar de koepel die de wasgelegenheid was. Er lag zeep! Eindelijk weer schoon zijn, dat bleef toch iets wonderbaarlijks. De mannen zullen wel commentaar gehad hebben op de eeuwigheid die het duurde voor ik weer tevoorschijn kwam, maar het kon me niet schelen. Ik waste mijn lichaam, mijn haar, mijn kleren. Toen ik eindelijk naar buiten kwam, spoedden Puciva, Thiarck en Askeva zich naar binnen.
Rodward keek me aan. "Was het een schok?"
Hij doelde natuurlijk op Thiarchia. Ik besefte dat het me nu niet meer schokte, zeker niet na de gebeurtenissen op Morck. Maar toen wel. Die tombe, het geluid van schedels die erin gegooid werden … Ik knikte.
"Was het een dochter?"
Nee, schudde ik. "Een vriendin." Vulema. Haar munt.
Toen de mannen ook schoon waren, nam Rodward ons mee naar een andere koepel, waar blijkbaar al op onze komst gerekend was. Een grote ronde tafel was voor zes man gedekt. Rodward nam nu zelf ook maar plaats en vroeg de dienares die met schotels vol eten kwam aanlopen om naast mij te gaan zitten.
Terwijl we ons tegoed deden, vroeg Rodward: "Wie is er nu tombewaker?"
"Iemand uit Barra," zei Thiarck met volle mond.
"Vertrouwd?"
"Een verzetter," zei Thiarck.
Dat zegt op zich niets, dacht ik.
"Zijn naam?"
Had ik het zien aankomen?
"Koyova," zei Thiarck.
Puciva zag dat ik schrok. Ik probeerde verder niets te laten merken, maar Hemren, wat was ik moe. Zouden we nu eerst mogen slapen? De mannen hoefden toch pas bij donker op weg?
Maar Puciva nam het woord. "Ik wil iets vragen," zei hij. "Ik ben nooit meegeweest, ik heb geen idee … behalve dat ik de botten heb gezien. En de spulletjes. Niemand mag erover praten …"
"Niemand kan erover praten," verbeterde Thiarck. "Niemand heeft iets gezien."
TOT ZOVER ...
Ik merk dat ik weer even pauze nodig heb. We naderen de Rots, dat wordt een van de sleutelscènes in het verhaal, en ik moet het nog beter doordenken om te zorgen dat het blijft kloppen allemaal. Ik verwacht dat het niet lang gaat duren, een paar weken misschien. Maar de druk moet er weer even af.
Neem de tijd. Jij weet het beste hoe het werkt.
Het houd ons dus nog even in spanning. succes met het doordenken Hella.
Heel begrijpelijk. Neem lekker de tijd en maak er wat moois van.