Kakistocratie

Tijd voor de jaarlijkse verhaspelcolumn, toch mijn opus magnus ieder jaar! Ik wil hiermee niet de gemoederen in bedaren brengen, ik wil juist op niet verstane wijze laten zien hoe de mazen lopen. Heb je er geen goed woord aan over? Jammer dan, je kunt me er niet weer van houden. In totaal had ik 175 haspels (meeste van radio en tv en ook een heleboel van Ferrara), maar ik kon ze onmogelijk allemaal gebruiken.

Kakistocratie

Ik heb op Pinterest een bord dat cartoons/zeitgeist heet. Laat je niet blij maken met een dooie muis; eerder word je er hartgebroken van. Niets ten nadele van de cartoonisten: zij voelen fijnloos aan hoe er stapje bij beetje aan grondrechten wordt geknibbeld, hoe geruchten van oor tot oor gaan, hoe niemand verantwoordelijkheid afdraagt als er een storm ontketent, hoe er schade aan de hele maatschappij wordt aangedaan.

Het zijn niet alleen cartoons, ik heb ook citaten gespaard (en dit heeft een flinke omvang genomen). Voor de huidige tijdgeest heb ik polshoogte genomen bij Wikipedia:

Kakistocratie is een bestuursvorm waarbij het besturen wordt gedaan door de slechtste, minst geschikte of meest gewetenloze inwoners.
Het woord komt uit het Griekse woord kakistos (κάκιστος; slechtste) en kratos (κράτος; regeren) wat zoveel betekent als regeren door de minst geschikte.

De mensen die tegenwoordig het schip draaiende houden, missen elke fundamele kennis om dat te doen. Bovendien is op elk van hen de narcisme-bingo van toepassing. Ze zijn niet voortbestemd om te regeren, ze zijn alleen voornemend om strijdhaftig over te komen, om goed voor de showbühne te brengen dat ze haar op de kiezen hebben, en ze zijn meester in het verdronken manen van de waarheid. Het lijkt wel een zonsverduisternis.

In de witte bruidsweken van het kabinet verwachtten we nog dat ze hun maatregelen gefraseerd zouden invoeren, en hun bekvechten werd ons afgespiegeld als een spelletje, maar intussen houden ze hun poten stijf in het zand. Het komt mij de nek uit, mijn hart kookt!

We zien het dagelijks op teevee, van wat er gezegd wordt op het spreekgestalte – regelmatig ad homonium – valt vaak geen kaas te maken. Alsof ze – volledig opgedost - een sprookje vertellen over Sneeuwwitje en de Zeven Geitjes!
Regelmatig splijtte mijn brein als ik krommetenend zat te luisteren naar de lieden die na de verkiezingen op een voetstuk zijn geheven, terwijl ze over de bank genomen van toeters noch blazen weten. Zij zitten achter het roer, ze hebben heel wat melk in de pap te brokkelen, en wij zitten met de gestoven peren.

Ik wil niemand voor de voeten stoten, maar ik houd mijn kaarten niet langer aan de borst. Waar leggen we de streep? Het staat toch met een pijl boven water dat het hele land gaat kapzeilen? Dat alles in de soep valt? Moeten we ons daarin berusten en ons bijltje in de ring gooien?
Ik wil mij daar verre van werpen.

Ik kan wel zeggen dat ik niet voor acties schuw, dat ik amok gemaakt word, dat we er aan blok tegen moeten protesteren, maar vaak lig ik op bed gekluisterd en lijd ik een marginaal bestaan in mijn platvloerse woning. Technisch onderbouwd ben ik ook al niet. Toch wil ik niet de teerling naar de nering zetten, dan spelen we het kwaad in de hand.

Protesteren op social media is niet zinloos, dat hebben we gezien aan Ome Bender en iAnnet die gepokt en gemazzeld zijn in de onafhankelijke journalistiek, toen we werden opgeschrokt door de "voetbalrellen" in Amsterdam. Toen werd duidelijk hoe dubbelzijdig de MSM berichtten, en hoe dat te paard ging met regeerderen die het nieuws in hun eigen voordeel duidden. Antisemitistische beschuldigingen werden hoog opgespeeld, de waarheid raakte zonder pardoes opgezwolgen, op een stenen worp van waar zij plaatsvond.

Elke keer zit ik hoog in de adreline, en voor mijn gezondheid heb ik mij een beetje losgeweken van het nieuws. Maar het is alle hens aan boord, als we het tij van de kakistocratie willen keren!

Geplaatst in schrijven, tijdgeest | Getagged | 4 Reacties

werkwoorden 10

De eerste poging met de nieuwe cirkelsnijder leek hoopvol, maar algauw bleek dat de prikker erg makkelijk uit zijn gaatje schoot waardoor ik heel slordige cirkels kreeg. Dan maar met de hand uitsnijden, besloot ik vrouwmoedig. Om vervolgens totaal geen zin meer te hebben in het project: 48 keurige cirkels uitsnijden! Bestond er een wet waarin stond dat dat moest? De joomchi vellen waren zelf toch ook helemaal niet netjes?

Ik sneed vierkantjes uit, om daar vervolgens de joomchi's overheen te plakken, of tenminste, dat was het plan. Maar de andere joomchi's pasten qua kleur eigenlijk helemaal niet bij het groen-turquoise schema … en wacht, waren gelliprints eigenlijk ook niet mooi doorzichtig?

Zo gaat dat, al doende. Waarom er nog borduurgaren op mijn schedel klopte weet ik ook niet. Maar het werd/wordt leuk. Dat vond Frija ook.

Geplaatst in creatief, heldinne's kaarten | Getagged , | 2 Reacties

werkwoorden 9

Gister en vandaag heb ik mij onledig gehouden met het maken van een prototype towerblockcard met doorzichtige rondjes, eentje met vloeipapier en eentje met moerbeipapier. Hiervoor heb ik de kleine cirkelpons gebruikt die het gelukkig nog wel doet (en dun zwart papier, geen karton).


Ik heb nog één poging gedaan voor een cirkelsnijder: deze. Voor de luttele somma van €5,99. Morgen uitproberen!

Geplaatst in creatief, heldinne's kaarten | 1 reactie

werkwoorden 8

Het had zo leuk kunnen zijn, die leerstansset ...
Maar ze komen moeilijk door papier heen en dan nog maar voor de helft. Kostte me nog een theedoek ook!
Dus ze gaan retour, en maar eens kijken of ik een fatsoenlijke cirkel gewoon kan uitknippen.

Geplaatst in creatief | 5 Reacties

werkwoorden 7

Even piepen hoor. (Ziekzeurtje onder het mom van Werkwoorden…) Wegens torenhoge bloeddruk nu weer 3 extra pillen, en opnieuw proberen te minderen met vriendje preT. Gevolg: echt veel pijn, kan mijn linkerhand nauwelijks gebruiken, herinnert mij aan het begin van de ziekte. Hoe moet ik nu knutselen dan?

Nou goed, heb de afgelopen dagen toch twee collages gemaakt met zo'n joomchi-vel. En toen ik een paar andere wilde fotograferen, zag ik hoe mooi ze doorzichtig zijn, en zit te denken wat voor leuk ding ik ervan kan maken waar het licht doorheen kan schijnen?
Ik dacht aan een towerblock, met cirkels uitgesneden, en toen gaf mijn cirkelpons de geest. Nu heb ik een stansset voor leer besteld, zou dat werken met papier/karton? We gaan het meemaken.

Geplaatst in creatief | Getagged , , | 2 Reacties

werkwoorden 6

De afgelopen dagen heb ik vooral proefjes en klusjes gedaan. Uitgeprobeerd welk medium het meest geschikt is om de #joomchi creaties mee in te smeren. Ze worden er in elk geval veel steviger van.

Glimmend geeft qua kleur wel een mooi effect, maar dat blijft plakkerig en is dus niet geschikt voor bijvoorbeeld boekjes (zie hier een voorbeeld van aan-elkaar-plak-drama's).
Liquitex matte medium werkt geloof ik het beste.

Voorts las ik ergens dat een papje van arrowroot ook heel geschikt was voor #momigami. Gister een papje gekookt, vandaag wat bladzijden ermee ingesmeerd, morgen kneden!

(Zo komt er nooit wat van de kerstkaarten trouwens …)

Geplaatst in creatief | Getagged , | 4 Reacties

werkwoorden 5

Na groot werk heb ik vaak zin in iets kleins. Dan pak ik mijn A5 spiraalschetsboekje erbij, zoek 2 mooi bij elkaar passende gelliprints en maak daarmee een spread.
Voor kleine plaatjes pak ik vaak een van de twee boeken over schilderkunst, die ik bij Boekenbalie heb gescoord voor €6,35. Per twee! En al op de eerste bladzij wemelde het van de duiveltjes.
Ik had er wel even de loeplamp bij nodig om ze uit te knippen.

En de titel? Ik zocht "devils" in Goodreads quotes, en Shakespeare stond bijna bovenaan.

Hell is empty and all the devils are here.
― William Shakespeare, The Tempest

Geplaatst in creatief | Getagged , , | 4 Reacties

werkwoorden 4

Op woensdagochtend 6 november werden we opnieuw wakker in een wereld waarin een psychopaat tot wereldleider was verkozen. Cartoontekenaars wisten razendsnel de verschrikking in beeld te brengen (ik kan wel janken als ik mijn bord Cartoons/Zeitgeist op Pinterest bekijk), en ook dichters waren er vroeg bij. Het mooiste gedicht dat ik tegenkwam, die dag, was dit:


To walk in a mad world,
but not be mad.
To not imagine how it happened,
but know the all too painful why.
To mourn hope's demise,
but revive it from deep within.
To weaken at the knees,
but stand strong in my belief.
To feel broken,
but somehow begin the repair.
To have justice denied
but know it must come of my own making
To be empty,
but not full of hate.
To know despair,
but make short the relationship.
To have worth demeaned
but know my worth's meaning.
To have no words,
but find something worthy to say.
To have confusion be the choice,
but see my own way clear.
To be bitter,
but find sweetness in kindred hugs.
To have the game cheated away
but my life's practice soundly played.
To wallow in all this misery,
but wash clean in worthy mission after.
To be lost
but keep the bearing home in heart's map.
To have the heaviness weigh two tons
but find lightness knowing I'm not alone.
To lose trust in so-called-friends and neighbors,
but find faith in those more mindfully close.
To want better in some tomorrow to come,
someday
beyond this day
whenever that time might come,
These are my pleas, my promises to self, my solemn prayer;
To whatever God or gods might be listening this dark morning.

J. Drew Lanham


Rond te lopen in een boze wereld,
maar niet boos zijn.
Je niet voorstellen hoe het kon gebeuren,
maar het waarom maar al te pijnlijk weten.
Het verlies van hoop betreuren,
maar die toch weer doen herleven.
Knieën die steeds zwakker worden,
en toch sterk staan in mijn geloof.
Je gebroken voelen, maar op de een of andere manier toch met reparatie beginnen.
Rechtvaardigheid ontzegd worden,
maar weten dat ik die zelf moet maken.
Leeg te zijn,
maar niet vol haat.
Wanhoop kennen,
maar de relatie kort houden.
Je waarde vernederd
maar mijn eigen waarde kennen.
Geen woorden hebben,
maar iets waardevols vinden om te zeggen.
Verwarring lijkt de keuze
maar mijn weg zie ik duidelijk.
Bitter zijn, maar zoete omhelzingen
vinden van gelijkgezinden.
Vals spel is gespeeld
maar mijn dagelijkse praktijk ongeschonden.
Je wentelen in ellende, maar je daarna schoonwassen in een waardevolle opdracht.
Verdwaald zijn, maar de weg naar huis
bewaren op de kaart in je hart.
De zwaarte weegt twee ton, maar er is
lichtheid in het weten niet alleen te zijn.
Vertrouwen verliezen in zogenaamde vrienden en buren, maar vinden in gelijkgestemden.
Iets beters wensen voor een morgen,
ooit
voorbij deze dag
wanneer dan ook.
Dit zijn mijn smeekbeden, mijn beloften aan mezelf, mijn plechtig gebed
Aan welke God of goden er ook luisteren op deze duistere ochtend.

vertaling: Hella Kuipers

Toen had ik ook meteen de tekst voor mijn collage te pakken.

Op 11 november had ik hem af. Ik fotografeerde hem in het oude fotostudiootje (wasrekje op dozen) en poogde de verschillende foto's in photoshop aan elkaar te plakken. Het werd een mozaïek, echt verschrikkelijk. Dat moest anders!


Nu heb ik bij ikea een rekje besteld, dat hoger is en stabieler. Met slechts 4 foto's (ik moest er wel bij op een krukje staan) had ik in een half uur de complete collage mooi op de foto. Groot genoeg voor werkaandemuur ook.

Geplaatst in creatief, gedichten | Getagged , | 4 Reacties

werkwoorden 3

Ik wilde maar alvast een paar woorden toevoegen aan het knutseldagboek, voordat PostNL aanbelt met mijn ikea-rekje dat ik hopelijk kan gebruiken voor mijn foto-studiootje, omdat ik voor een collage op A2-formaat toch iets hogers nodig heb dan die dozen.

Ik opende mijn blog en dacht opeens: ik vind knutseldagboek niet mooi, als titel voor deze stukjes. Ik herinnerde me dat we het er al eens over gehad hebben, over dat woord 'knutselen' en wat we er allemaal bij denken. En welk ander woord we zouden kunnen gebruiken, dat wat minder denigrerend klinkt zonder drukverhogend te zijn. Ik las die laatste reactie nog eens door: "Werk, dat is het meest respectvolle, je bent aan het werk, wat je ook maakt."
Wat me ook deed denken aan die mooie woorden van Ursula K. LeGuin: "Her work, I really think her work is finding what her real work is and doing it, her work, her own work, her being human, her being in the world."

En zo heb ik dan besloten om deze stukjes voortaan "werkwoorden" te noemen. Intussen zit ik ook nog Messiah-cd's te rippen voor op de mp3-speler tijdens het dagelijkse wandeltje, maar dat geheel terzijde.

Wat ik wilde vertellen? Dat ik 2 momigami velletjes opgeplakt had om te onderzoeken hoe ik ze zou kunnen gebruiken, met als conclusie: de kokosolie drukt wél door het papier heen - toch maar eens proberen om het zonder te doen.
En als ik ze zo sterk plet, komt de oorspronkelijke afbeelding weer veel te duidelijk terug.
Goed, en nu loopt het fornuiswekkertje ook nog af!

Geplaatst in creatief | Getagged | 3 Reacties

werkwoorden: knutseldagboek 2

Er is bijna niets zo ontspannend als mooie knutselideeën sneupen op Pinterest. Gisteravond maar eens joomchi ingetypt en het blijkt dat die gaten er juist bij horen!
Wat ik wel jammer vind, is dat die prachtige kleuren verfletsen als ze droog zijn. Misschien toch vernissen?

Ik kwam ook het ultieme Joomchi-boek tegen: "Joomchi and Beyond" door Jiyoung Chung. Het stond bijna overal voor minstens $150,00 maar nu zie ik het hier voor $40,00. Zal ik …? Eerst maar eens kijken wat de verzendkosten zijn.

Vandaag niet zoveel tijd om te knutselen. Heb nog een paar oude gelliprints gemomigami'd. Ik weet niet meer wat voor papier dat lichtbruine was, het werd helemaal doorzichtig van de kokosolie.

Ik weet ook niet hoe ik de vellen moet verwerken. Zouden bijvoorbeeld in een boekje alle pagina's vet worden? Om te proberen heb ik nu twee vellen op gewoon papier geplakt, en in de pletter gedaan.

Geplaatst in creatief | Getagged , | 2 Reacties