Auteur Archief: Hella

Toen hij genoeg gegeten had, zei Horva: "Straks gaan we naar de rots. Het is onze taak als Hemrenva. Eens, toen Kraeckten San nog Kraeksten San heette, heeft een vrouw onze rots beklommen. Toen ze boven was, begon de rots … Lees verder →

Met Bo op mijn heup en de vuile schaal in mijn andere hand liep ik het lange eind terug naar mijn cel. Rondom mij stonden de mannenhutjes als puisten op de rotsige grond. De aanwezigheid van vrouwen werd door niets … Lees verder →

Horva had niet gezegd wat ik moest kopen. Was het een test? Ik kocht maar wat ik kende, van vroeger, van thuis. Geitenkaas, brood, rijst, kool. En geitenmelk voor Bo. "Alleen als je vlees koopt, mag je dat meteen bereiden," … Lees verder →

"Ik kom je zo halen om inkopen te doen," zei de vrouw. Ik was alleen in het schemerige kamertje. Ik rukte de lap van mijn hoofd en haalde diep adem. Ik voelde me alsof ik zou ontploffen zo opstandig – … Lees verder →

"Als jouw leven je lief is, zullen wij jouw zoon opnemen en opvoeden tot Hemrenva. Dan zullen we van jouw zonde niet meer spreken." Hij nam Bo op zijn schoot, en het leek of de kleine voelde dat het belangrijk … Lees verder →

Van het strand leidde een snel stijgend pad naar de rotsige hoogvlakte die Kraeckten San was. En midden op de hoogvlakte stond in de verte de Rots van Kraeckten San, ik herkende de vorm die ik gezien had, heel lang … Lees verder →

Ik had geen idee wat ze bedoelde. De wachters stonden op de schipper in te praten: ze wilden door, het eiland verkennen, de ontsnapte vrouw zoeken! Maar de schipper gaf geen krimp. Ook zij moesten wachten. Hemrenvas, ik had er … Lees verder →

We zaten naast elkaar in kleermakerszit op de bodem van de boot. Ik rook de andere vrouwen. Zweet, kleren en lijven die te weinig gewassen werden. Zo rook ik nu zelf waarschijnlijk ook. De luxe van elke dag baden, van … Lees verder →

De zon kwam net op toen we uitkwamen op een groot strand. Er lag een eiland aan de overkant van de zee. Ik herkende de vorm. De rots van Kraeckten San. Ik wilde Pydva geld geven, maar dat sloeg hij … Lees verder →

De wachters knersten ons voorbij. "Ergens moet een pad naar beneden zijn, ze moeten die schelpen toch … ja, kijk, hier …" "Veel te donker man. We kijken morgen wel. Kom, laten we een paar uur slaap pakken. Onder die … Lees verder →