Categorie archief: schrijftop2000
Meghan O’Rourke – The Invisible Kingdom: Reimagining Chronic Illness
Het onzichtbare koninkrijk is dat van de chronisch zieke, en in het bijzonder van de chronisch zieke zonder (duidelijke, complete) diagnose, meestal met een autoïmmuunziekte. O'Rourke kampt al sinds haar jonge jaren met onverklaarbare, nare klachten en ze heeft alle … Lees verder
sound of silence
stilte of schreeuwen uiten of niet donderen of flemen stilte is levensgevaarlijk en nooit cantabile en toch zingen
pastorale
passie als zon en maan elkaar steeds om en om tot verduistering dwingen overheersen roven raken roekeloos alleen om de ander cirkelen laveloos laven evenbeeld schaduwzij
Annie’s song
ach Annie, wat ben ik onthecht niet 'let me die in your arms' nu zijn het mijn eigen armen in elk geval sterker en in het lood samen is heilig? samen als doden onthecht als de bergen, het bos en … Lees verder
our house
omdat als je van een huis droomt je uitdrukt hoe je jezelf ziet, wilde ik rond het vuur zitten in dit huis, dit fijne huis, waar onze katten struinden in de tuin uit de tuin de bloemen samen in een … Lees verder
this melody
't is jaren geleden het zand warm onder mijn voeten in mijn hoofd bloeiden lied en liefde samen tot prins, compleet met wit paard en nu, veertig jaar later smelt het lied mijn hart nog om tot warm zand deze … Lees verder
non, non, rien a changé
niets verandert omdat we terugschieten niets verandert niets verbetert omdat we bewapend nooit zullen leren raden wat de ander denkt in zijn bed en achter zijn masker niets verandert niets verbetert als we terugschieten caritas hè, wat? agapè niets verandert … Lees verder
carry on
Carry on! Love is coming! altijd doorgaan, dat geloven, raar en waar en blijven zingen raar en weer en wind en door yin en yang zijn nu in mij ondeelbaar onverbrekelijk niet meer op zoek maar vindend
la mamma
lieve mamma altijd sprak je namens hem mijn vader altijd zei je 'wij' en mamma, ik verbaasde mij dat ik je nooit heb leren kennen alleen pas nu
let it be
Laat het los? Laat het zijn! En weet dat de strijd te hoop loopt in vergeefs pogen te laten gaan wat bij je hoort en om erkenning vraagt.