Woorden schoten tekort om dit allemaal in kort bestek aan Puciva duidelijk te maken maar hij haalde de essentie er meteen uit. "Wat is nu je reisdoel?"
De Rots, wilde ik zeggen maar hij bedoelde echt nú. "Voocklama."
"Dat komt heel goed uit," zei hij grimmig. "Voocklama is verboden voor bijna iedereen, en zeker voor wachters en ander verraderlijk tuig. Maar verzetters zijn er welkom. Kom mee, we hebben haast!"
Ik keek de richting uit vanwaar hij gekomen was, ik zag niemand.
Hij wees omhoog. "Ze kunnen hier al bijna zijn! In Barra kun je het plateau al op. Nog een geluk dat het daar te hobbelig is voor paarden."
We liepen zo snel we konden verder over het natte zand. "Hoe kan het dat in Voocklama … waarom mag dat?" vroeg ik hijgend.
"Was er in dat dorp van jou ook niet een plek waar wél mocht wat officieel verboden was?"
Opeens zag ik het voor me. De nomadententen, de danseres, de lachende, lallende kerels, hoe ik erlangs geslopen was terwijl Kuuksi die droomvrouw aanviel …
We liepen de hele nacht door, af en toe heel even uitrustend om wat te eten, Puciva had zelf ook wat meegenomen, weer van die gedroogde visjes, Kuuksi was er ook gek op. Om ons heen de stilte en de ruisende zee. Het laatste stukje liepen we recht tegen de opgaande zon in, Voocklama als een berg die oprees uit het water. Toen hoorden we ze. Het ritmische gestamp van laarzen, het gerinkel van wapens, het opgewonden geschreeuw van roofdieren die hun prooi ruiken. Precies zoals Bo en ik ze gehoord hadden op de weg langs de IJshellingen.
Het strand werd breder, het rotsplateau hoger, we zagen ze groot en talrijk opdoemen en op ons neerkijken. Het plateau was hier te hoog om zo naar beneden te springen, er werden al touwen neergelaten …
Mooi dat je telkens een bondgenoot laat opduiken. Bloedspannend wordt het weer. Dit keer zie ik beelden uit Lord of The Rings.
Ja, dat komt wel deels door het commentaar van Lianne destijds. Dat ze niet altijd maar zo alleen moet zwoegen, https://heldenreis.nl/2022/10/299-koyova#comment-30550
Fijn dat je het spannend vindt!
Bijzonder om te lezen hoe je ons commentaar meeneemt in je schrijven. Het maakt het proces, jouw schrijfproces, zo intrigerend. Ik blijf me er daardoor ook bij betrokken voelen, het wordt ook een beetje ons verhaal. Terwijl het toch echt jouw verhaal blijft. 🙂
Overigens werkt het linkje bij de danseres niet.
Aangepast, dankje!
En voor mij helpt het ook echt, het motiveert om door te schrijven en het is zo leerzaam om te horen hoe het binnenkomt.