eindejaarsmijmer

Ik heb dit jaar 88 boekjes gemaakt, ongeveer 1 per 4 dagen, ik kan het me nauwelijks voorstellen. Feit is wel, dat ze me op de been gehouden hebben in het afgelopen jaar. Zonder zo'n hobby had ik toch beduidend minder reden gehad om uit bed te komen, terwijl ik nu soms pópelde om verder te gaan met waar ik mee bezig was. Ik weet niet meer precies wanneer ik lid werd van Crafting Handmade Books, ik denk ergens eind mei. Daar zijn mensen dus écht aan het boekbinden met echt gereedschap en materaal, en echte technieken. Zou ik tussen al dat moois op mijn plaats zijn?
Maar de reacties waren onverwacht positief – en dat zijn ze nog steeds. Mijn boekje voor tante Yt scoorde zelfs 214 likes en schopte het tot cover image.

Zoveel erkenning voor wat ik 'zomaar' ben gaan doen, het maakt me zo blij! Af en toe verkoop ik er eentje, dat maakt ook blij. Maar het blijst word ik toch van het maken, het gebeurt maar héél zelden dat het me niet uit een dipje weet te halen.
Ik heb intussen al diverse varianten gemaakt (veel ook weer aangereikt door Crafting Handmade Books): plakboekje, harmonicaboekje, pocket accordion, envelopboekje, lussenboekje, vlagboekje, maze book, pianoscharnierboekje en last but not least: het jacobsladderboekje! (En dan zwijg ik nog van de eenmalige spruiten: de puddingkwal en het cahier.) En ik verbaas mezelf over mijn doorzettingsvermogen en perfectionisme. Eindelijk iets gevonden wat die eigenschappen verdient!

Qua gezondheid is het kwakkelen gebleven. Nix veranderd eigenlijk. Ik betrek mijn preT uit de afhaalautomaat van de apotheek en heb het voorlopig opgegeven om het af te bouwen. Het belangrijkste is niet meer hoe 'gezond' ik ben, maar hoe goed ik de dagen doorkom. Af en toe wind ik me op over ableism of validisme – hoe makkelijk mensen klaarstaan met hun mening over handicaps en chronische ziekten. Zij zouden het veel beter doen, zij nemen het de zieken kwalijk dat ze niet beter hun best doen. Dor hout, dat alleen maar laat zien dat het leven NIET maakbaar is, wat zou het heerlijk zijn als we daar vanaf konden. Aan zulk fascistisch gedachtengoed wordt tegenwoordig gewoon - als 'een mening' – een podium geboden.
Zoals elke narcistische politicus ook zijn podium krijgt, en elke krankzinnige viruswappie.
Er is veel verontrustends, en soms ben ik wel blij dat ik die wereld niet meer in hoef, dat ik rustig verder mag knutselen en stukjes schrijven. Het lijkt me veel moeilijker om jong te zijn, tegenwoordig.

Ik heb weer in de clinch gelegen met verschillende mensen op social media en daarbuiten. Ik wéét dat er oud zeer wordt opgerakeld als ik me een vulkaan voel, ik wéét ook dat ik dan op mijn handen moet gaan zitten en níet reageren. Maar meestal barst de vulkaan tóch uit.
Ik heb dan wel gelijk, maar krijgen zal ik het nooit. Narcisten, juichaapjes en wappies zullen nooit hun ongelijk bekennen, laat staan excuses aanbieden. Zelfs 'vrienden' brengen nog niet eens nixcuses op in de trant van "ik betreur de ontstane ophef." Als ik aangeef dat mijn grenzen bereikt zijn (vaak na al verscheidene malen op mijn handen te hebben gezeten), ben ik het kwaaie beest. Natuurlijk. Want zij hebben hun hele leven geprofiteerd van het feit dat ik mijn grenzen níet aangaf.
Dus uiteindelijk zijn de gebakken peren voor mij, en is er niets gewonnen. Behalve dat er weer iemand gigantisch door de mand gevallen is. En soms leidt het tot een boekje waarin ik dit tot uiting kan brengen.

Ik heb dus maar 1 goed voornemen voor 2021. Zoals kindeke wijs opmerkte: Chuck it in the Fuck-it Bucket!

Dit bericht is geplaatst in autobio, heldinne's reisboekjes, tijdgeest. Bookmark de permalink.

10 Reacties op eindejaarsmijmer

  1. En dat je nog heel veel moois mag maken, want dat is het enige dat telt en blijft, niet de shit.

  2. Bettina Grissen schreef:

    Wat een prachtige verzameling en zo fijn dat je iets hebt waar je zoveel uit kunt halen!!

    Groetjes,

  3. Geri schreef:

    O, die vulkaan, die ken ik ook. En wat leuk die pagine over het maken van boekjes. Ik heb me ook aangemeld. Fijne jaarwisseling. Mooi Nieuwjaar.

  4. Elly van Doorn schreef:

    Je maakt zoveel mooie creaties. Daar mag je trots op zijn. En ja zo n vulkaan herken ik ook wel hoor. Maar bij het ouder worden en mijn boeddhistische studies en zelfreflekties helpt het mij enorm om te leren zien dat een ander niet naar mijn normen en waarden gaat leven of veranderen als hij of zij dat niet wil.
    Ik kan alleen maar de rust in mijzelf leren vinden . Valt niet altijd mee he. Wijze dochter heb jij

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *