Lange tijd was het – gezien corona – niet duidelijk of tante Yt – de oudste zus van mijn moeder – haar negentigste verjaardag überhaupt zou kunnen vieren. Toen het dan eindelijk toch door kon gaan, zij het op veel kleinere schaal dan haar 85e, schoot ik meteen in de maak-stand. Visioenen van de prachtigste boekjes, en om de tekst hoefde ik niet te zoeken, die vloeide meteen uit de pen, net zoals de gedachte aan het versje dat ze in mijn poesiealbum schreef.
Ik schreef al over de ontdekking van vellum, en de mogelijkheid om zo weer te geven hoe in iemand van 90 al die verschillende tijdperken en personen samenkomen. Toen ontdekte ik nog origamipapiertjes, hoe kwam dat ook weer? Vast opgedaan in de Handmade Books groep. Die boompjes bloeiden zomaar vanzelf, het idee van de Klimt-motiefjes ook – ik heb zo'n enorme voorraad plaatjes in mijn hoofd dat de juiste altijd oppoppen als ik ze nodig heb. (Daarom geloof ik er ook niet in om alle plaatjes uit te knippen en gesorteerd in mappen te doen. Ik blader elke keer opnieuw al die boeken door en word steeds weer door iets anders gegrepen.)
En zo werd boekje 84 wel een van de mooiste die ik tot nu toe heb gemaakt, denk ik.
90 jaar zijn
en dan al die tijden in je dragen
van toen je baby was
een zusje kreeg
een broertje kreeg
klompjes droeg
mantelpakjes
trouwjurk
kinderen kreeg
je man verloor
je ouders verloor
je zus verloor
je broer verloor
kleinkinderen kreeg
achterkleinkinderen kreeg
90 jaar en nog steeds
de tantietje zijn die
in mijn poeziealbum schreef:
wees vrolijk
vrolijkheid is kracht
is kracht tot arbeid
kracht tot deugd
er wordt niets goeds
niet groots volbracht
dan bij een innerlijke vreugd!
Hella
Die boompjes zijn echt fantastisch!
beetje van mezelf en een beetje van Klimt 😉
Je bent echt boven jezelf uitgestegen! Het is prachtig!
Wat vond tante ervan?
Pr A chtig Hella,
... ik ben ook wel benieuwd wat tante Iet ervan vond...
H A R T . groet,
Yke
Ja, ze was er zó blij mee. 'Denk ik wel het mooiste cadeautje dat ik gekregen heb.'