Ik voelde me een tijdlang redelijk Zen. Ik kieperde iedereen uit m'n Twitter timeline die negatieve vibes of nepnieuws of andere kwaadaardigheid verspreidde, rantsoeneerde heel erg mijn nieuwsconsumptie, en verblijdde mij over de toegenomen Whatsapp gezelligheid. Ik heb me de voorgaande jaren wel eens eenzamer gevoeld.
Toch ontloop je de kwaadaardigheid niet. Goede mensen retweeten de kwaden, om te waarschuwen voor het kwaad in de wereld. Ik heb zelf het gevoel dat je het daardoor vermeerdert, maar ik begrijp het wel. Het is een machteloze strijd. Zo scheld ik Trump nog altijd uit, al weet ik dat het nergens toe dient. Hooguit voor het ventileren van mijn frustratie. En van het aandacht schenken aan het feit dat er nog steeds legio mensen zijn die niet snappen dat alles tot zijn kwaadaardig narcisme te herleiden valt. Want daar zit ik immers op.
En toch herken ik het soms niet. Er was een kwaadaardige Bloemendaalse tuthola op twitter die vol munttheezelfverzekerdheid uitriep (in het kielzog van de frisse opmerkingen van Jort Kledder) dat dik zijn áltijd je eigen schuld was. Want íedereen kon gezond eten en veel bewegen.
Gek hoe zoiets dan aankomt als een mokerslag. Ik zat gewoon te janken.
Een twittervriendin met wie ik veel narcismeleed deel, wees me erop dat zij er ook een was. Dat het daardoor kwam dat ik zo heftig reageerde. "Helemaal de tyfus blocken, die trut!" Twittervriendin is niet van de zachte woorden.
Ze blijven na-echoën in mijn hoofd. Block ze de tyfus!
Ook op Facebook heb ik wat mensen uit de timeline gekieperd. Wie niet bijdraagt aan mijn geestelijk welzijn mag wegwezen. We doen allemaal ons best om het licht en vrolijk te houden daar. Foto's van de kat, foto's van de natuur, gedichten, muziek. Als ik genoeg energie heb gehad voor een wandeltje, plaats ik de mooiste bloesemfoto's op mijn timeline. We liken elkaar over en weer zoveel mogelijk.
Maar nu was er opeens iemand die er heel vilein onder schreef: oh? Je houdt toch niet van bloemen?
Geen idee wat ze bedoelde.
Tulpen, bedoelde ze.
Nog steeds geen idee. Zou ze me een kaart gestuurd hebben?
Dat schreef je toch op je blog?
Het kwartje viel.
Ze had niet de moed om rechtstreeks op mijn blog te reageren. Want je kunt daar verschillend over denken. Ik word ontzetten kriegel van al die goedbedoelde onzin, en een ander kan dat anders beleven. Maar dit was zo stiekem. Dit was geen vriendin. Dit was iemand die uit was op superioriteit.
Block ze de tyfus!
En nu wil ze het 'uitpraten.' Maar uitpraten betekent schoonpraten. Zoals iedereen die mij verwond heeft míj altijd schuldig acht. Victim blaming, noemen ze dat. Zij konden er niks aan doen en ik begreep het verkeerd. Ze wilden het niet met zoveel woorden zeggen, maar eigenlijk was ik een béétje krankzinnig. Trouwens, narcisten konden er ook niets aan doen, die waren juist ontzettend zielig. Zelfs zeggen: "Het spijt me dat ik je zo'n pijn heb gedaan" komt niet bij ze op. Want oh, de superioriteit móet in stand blijven.
Dus nee. Ik hoef niet langer in de hoek te blijven staan waar de klappen vallen. Ook niet in deze hoek.
Terugkijkend zie ik hoeveel ik me altijd heb laten welgevallen, opgevoed in nederigheid als ik was. Hoe ik ook altijd degene was die schuld moest bekennen of iets moest 'goedmaken.'
Hoeveel EMDR ook heeft geholpen voor de ergste trauma's, het blijft toch een wond die zó weer opengekrabd kan worden. En dan duurt het weer een tijdje om de Zen terug te vinden.
Vanmiddag maar weer lekker gelliplaten.
Ik heb nog even dat blogje overgelezen en wat een onzin schrijft dat mens. Omdat je geen behoefte hebt aan een 'uitgeknipte tulp' (op een kaart, neem ik aan) zou je niet van bloemen houden?
Dan weet ik het nóg erger: ik houd niet van tulpen, ik vind ze er nogal plastic uitzien. Eigenlijk houd ik helemaal niet van snijbloemen, want die staan daar maar in een vaasje dood te gaan. Daarentegen ben ik gek op vaste bloemen en planten. Zou dat mens daar iets van begrijpen?
Oh, tulpen zijn juist mijn lievelings!
Hoi Hella, ik geef je groot gelijk! Zelf heb ik het geluk dat ik op mijn blog zelden negatieve reacties krijg. Maar ik zit ook niet op Twitter en nauwelijks op Facebook, dus dat scheelt een hele hoop. Groetjes, Erik
Dankjewel! (En nog steeds weegt het positieve op tegen het negatieve. Alleen kun je dat nooit helemaal uitbannen.)
Ik zit niet op Twitter maar ik heb de indruk dat retweeten(liefst de negatieve/kwade berichten) soms de eigenschap van een virus aanneemt, het verspreidt zich razendsnel.
Je moet dus nog iemand van facebook gooien, maar dat heb je waarschijnlijk al gedaan.
Het enige waarmee je deze mensen kunt bestrijden is negeren, vooral negeren, daar kunnen ze niet tegen. Niks schuld bekennen.
Beurt het je op als ik zeg dat ik ondanks de inhoud van je blog ik in de lach schoot over het woord munttheezelfverzekerheid. In één woord zoveel uitdrukken!!
Ik mail je handvol verhaspelingen.
Ja, dat beurt mij zeer op! Dankjewel!
N.a.v. Trumps narcisme: ik hoop niet dat ik bijdraag aan het kwaad, maar heb je dit artikel gezien? Niet lezen voor het slapengaan, want het is erg deprimerend (hoewel het jou waarschijnlijk niets nieuws vertelt).
Inhoudelijk nix nieuws inderdaad, maar het zet het wel prima op een rijtje. Goed om door te sturen aan mensen die nog altijd vinden dat je niet 'zomaar' mag zeggen dat iemand een narcist is. Dankje!