311 – Klusewar

Het begon al donker te worden toen we eindelijk in de buurt van Klusewar kwamen, en hier leek de lesstof bewaarheid: er lag inderdaad een verende loopplank van het strand naar het eiland. Kuuksi rende voor me uit, ik stapte er voorzichtig op en liep wiebelend, voetje voor voetje, over de wit uitgeslagen planken. Aan het eind stond een soort toegangspoort, ook van hout, met daarop de naam van het eiland. Qlusewar. Zag ik het goed?

Er kwam iemand op me af over de loopplank. Een grote vrouw in een lang gewaad. Aan een ketting om haar hals hing een hanger van spiegelglas in bijna dezelfde vorm als die eerste letter van Qlusewar. Even sprongen mijn gedachten terug naar de les van zo lang geleden, toen mijn beitel was uitgeschoten bij de O van ROTS.
De vrouw hield de hanger omhoog en droeg me op erin te kijken. Ik zag mezelf, hoe moe en mager ik was, hoe vuil en hoe verdrietig.
De vrouw legde haar handen op mijn schouders en zei: "Welkom bij de Qluizinnen. Ik ben Qanma."
"Yima van Rodva," zei ik gewoontegetrouw.
"Yima van Yima," zei Qanma. Ze draaide zich om en ik liep achter haar aan het eiland op.

Om te beginnen bracht ze me naar een groter met spiegelscherven bekleed bouwsel dat een soort badhuis bleek. In het midden van de ruimte was een pomp, ernaast stonden wijde schalen die je kon vullen en meenemen naar de brede planken langs de wanden. Ik mocht me wassen, wat een heerlijkheid. Ik had nog een klein plakje over van de zeep van Roosma, ik waste ook mijn haar ermee. Rondom was een band van spiegel aangebracht en ik zag me opknappen, ontspannen.

Buiten stond Qanma op me te wachten, met Kuuksi op haar arm.
"Hé Kuuks," zei ik en Qanma vroeg: "Hóe heet ze?"
"Kuuksi," zei ik, en Qanma herhaalde: "Kuu Ksi," net zoals Tiarva dat had gedaan en zij keek me er veelbetekenend bij aan.