Mijn volgers op Goodreads zullen zich wel achter de oren gekrabd hebben. Zuster Britta? For real?
Nu heb ik al vaker over een van mijn favoriete auteurs van Boeken voor Oudere Meisjes geschreven: Hans de Groot-Canté. Mijn allerfavorietste boek van haar is Swaentje valt uit het Nest. Daarvan ken ik hele passages uit mijn hoofd. Maar ook haar andere boeken vond ik altijd prachtig.
Op de een of andere manier stond de Zuster Britta-serie me altijd een beetje tegen, tot ik gisteravond – vroeg in bed met mijn kwakkelzelfje – dacht: toch eens proberen.
Ach, en het sprak me meteen weer zo aan. Haar boeken doen me denken aan een hele korte periode – vlak na het eindexamen - waarin ik me net zo vrijgevochten en zelfstandig voelde als haar hoofdpersonen. Weliswaar had ik nog geen "piepklein bungalowtje" of een "piepklein autootje" maar ik zag het aankomende studentenleven wel in datzelfde licht. Eindelijk mezelf, zonder toezicht of commentaar.
Na het eindexamen gingen we, traditiegetrouw, naar Schiermonnikoog. Ik bleef met een kleine ploeg achter toen de grote groep vertrok. We leefden van etenswaren die andere inwoners van de kampeerboerderij achterlieten, kookten rijstepap van verse melk, zwalkten over het strand en kletsten diepzinnig tot diep in de nacht.
Toen het geld zo goed als op was, moesten we naar huis. Ik zie me nog zitten op het station in Leeuwarden. Mijn eigen leven was begonnen.
En ik zou het pas een jaar of 30 later weer oppakken.
Ik las vroeger best dit soort boeken, maar die waren van mijn moeder en tante geweest, denk ik. (Ik zou niet weten hoe ik er anders aan kwam, ik kocht ze niet zelf). Ook wat Leni Saris zat daarbij en meer van dat soort schrijfsters en de boeken van de Zonnenreeks (Carla is geen kind meer, Het dertiende ambacht).
Wat me opviel is dat ze vaak over meisjes gingen die altijd baantjes leken te hebben waar ze totaal niet voor geschikt waren en die ook nooit perspectief boden (want ja, uiteindelijk gingen ze toch trouwen 🙂 )
Van Zuster Britta kan ik me een boek herinneren dat ik heb gelezen, maar ik weet daar niets meer van en blijkbaar vond ik die toch niet leuk genoeg om er meer van te lezen.
Maar probeer jij nu de hele collectie bij elkaar te krijgen? Succes daarmee en ik hoop dat je ze weer met heel veel plezier leest. Soms kan een beetje nostalgie al een heleboel leesplezier opleveren.
Groetjes,
Ik ben altijd dol geweest op de Romans voor Oudere Meisjes (ik ben geloof ik nog steeds een Ouder Meisje). Sanne van Havelte, Cissy van Marxveldt, Diet Kramer, Leni Saris inderdaad, en Hans de Groot-Canté. In tijden van kwakkeligens grijp ik er graag op terug. 😊
Ha, een ouder meisje, zo voel ik mij ook wel.
Pim de stoeten was zo’n leuk boek, ook van Leni Saris denk ik. Ik ga ff kijken of ik het nog in de kast heb staan.
Cissy van Marxveldt! https://heldenreis.nl/2016/10/pim-de-stoetel
Wat een mooi, bitterzoet blogje!
Ik las vroeger ook wel romans voor oudere meisjes, maar behalve een stuk of vijf boeken van Cissy van Marxveldt en het geestige Politieagente Ria Bruins van Nettie Lens (pseudoniem van Wim "Commissaris Achterberg" van Helden) heb ik ze allemaal weggedaan.
Hans de Groot-Canté ken ik niet, en van Leni Saris heb ik maar één boek gelezen. Ik had wel de hele Annemarie-reeks van N. Schuttevaêr-Velthuys, maar die waren behalve romantisch ook spannend. Dat sprak me toch meer aan.
Dankjewel!
Die Annemarie ken ik dan weer niet ...
De serie staat op Goodreads. Misschien zeggen de omslagen je wel wat?
En ze heet Anne-Marie. Was ik vergeten 🙂
Nee, komen me niet bekend voor (terwijl ik toch heel wat boeken gezien heb in de biep).