Ik kon het aan niemand te vertellen. Het zou hen in gevaar brengen en mij mogelijk ook. Was er echt nog nooit iemand uit de Visietunnel ontsnapt? Waarom heette het eigenlijk de Visietunnel, omdat je er opgesloten werd vanwege een foute visie? Op wat, op de grote Hemren? Op de Heerweg? Op de Rots? Stel dat ik kon ontsnappen, moest ik dan de anderen hier laten zitten? Moest ik in elk geval Blufam en Sisifam redden? Waren de mannen ook met ontsnappingsplannen bezig? Hadden zij hetzelfde voor ogen als ik? Zou Zaloman wraak willen om wat ik Blufam had aangedaan? Zouden er werkelijk mannen bestaan die inzagen hoe onrechtvaardig er in Inhemren met vrouwen werd omgegaan?
Volgens Bo wel. Verzetsgroepen, had hij ze genoemd. Ook Rietmeisje had ervan gesproken, daarom zou Mia naar Harstamar gaan. Volgens Blufam had ook Zaloman zich daarvoor ingezet, dat was immers waarom hij gevangen zat. Maar vertrouwen deed ik hem niet.
Ik was blij toen het licht werd en mijn vragenhoofd rustiger werd door Helvarderaflu.
Ik spon en spon en zweeg en zweeg en dacht en dacht. Elke keer als de deur openging schrok ik, bang dat Hebotva hier binnen zou lopen en mij uit de rij zou halen. Als hij me tenminste zou herkennen, zoveel jaren ouder en zo mager en vuil. Maar Bo was gered! Toch? Ook daar kon ik niet zeker van zijn.
Waarom bleef het woord Visie zo aan me knagen?
Visie … visioen … ik dacht aan mijn schild en hoe de paneeltjes verschoven, destijds op Langen San. Kort keerde hetzelfde visoen naar me terug, ik zag me weer lopen, bergen zag ik, meren, rivieren, ijzige vlakten en donkere bossen. En wat ik toen niet zag maar nu wel: een hand met een gat. Een munt van mijn muntjesdoek kleefde schrijnend aan mijn huid. Toen ik hem lostrok zag ik een bloedend kruisje.
"Wat is er?" vroeg Sisifam.
"Oh niks," zei ik. "Een zweertje."
"Laat eens kijken, misschien heb ik er wat voor."
"Nee joh, gaat wel weer over."
