In het vak onder het boek over Fra Angelico liggen een paar boeken plat (met daar bovenop een doos met ansichtkaarten). En nu ik naar die foto kijk denk ik: maar de engelachtige broeder stond daar oorspronkelijk niet. Die stond in de gewone boekenkast, en staat nu pas hier omdat ik Panofsky heb weggedaan, om het plankje weer vol te maken. En ik héb er al over geschreven. Het is gewoon griezelig hoe vergeetachtig ik ben geworden. We blijven het maar aan de preTnison toeschrijven …
Op het platte stapeltje ligt een platenboek over Fra Angelico, dat heb ik destijds in Rome gekocht. Special Edition for the Vatican Museums and Galleries. Het is dat het dikke boek zo'n mooie inscriptie bevat, anders zou het wel weg kunnen nu. Hierin staat alles wat ik nodig heb.
griezelig vergeetachtig
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, kunst met de tags marie kondo, PMR. Bookmark de permalink.
"Het is gewoon griezelig hoe vergeetachtig ik ben geworden. We blijven het maar aan de preTnison toeschrijven." Welnee, joh, gewoon de leeftijd. Bij mij is het minstens zo erg en ik gebruik geen enkel medicijn. Ik had zo gehoopt dat ik in dit opzicht op mijn vader zou lijken, die tot zijn overlijden op zijn 83ste een messcherp geheugen had, maar nee, ik begin al net zo warrig te worden als mijn moeder 🙁
Oh, dat doet me goed Anna!