pretentious, moi?

Ongeveer precies 10 jaar geleden (op 19 augustus) kocht ik The Art of Dramatic Writing. Ik had mezelf net als schrijfjuf in de markt gezet en moest natuurlijk wel over genoeg kennis beschikken en alle klassiekers op schrijfgebied tot me nemen!
Egri is zo'n oerbron (uit 1942) waar alle andere schrijfboeken naar verwijzen, om er vervolgens hun eigen draai aan te geven. Het staat vol analyses van beroemde toneelstukken, hoe ze werken, hoe de karakters van de personages zich ontwikkelen, hoe conflict werkt. De ondertitel luidt: "its basis in the creative interpretation of human motives."
Waar het meest aan gerefereerd wordt, is zijn idee van de premisse. Dat is uiteindelijk waar ieder verhaal over gaat. Het is niet het thema (dat is te theoretisch), het is een vrij concreet zinnetje dat liefst luidt " … leidt tot …" want dan heb je meteen de ontwikkeling te pakken. Egri geeft als voorbeeld King Lear: "blind vertrouwen leidt tot vernietiging." MacBeth: "meedogenloze ambitie leidt tot vernietiging." Maar ook "goed overwint kwaad" en "liefde overwint alles" zijn premisses.
Als je voor je eigen verhaal zo'n vooropgezette stelling kunt formuleren, weet je meteen wat er wel en wat er niet in thuishoort. Heel handig voor de revisie!
Maar daarvoor hoef je niet dit hele boek te lezen. Ik laat het alleen maar staan omdat het zo goed staat in de schrijfjuffenkast.