Plank 11, linksonder, is de een na laatste plank van de grote boekenkast. Meest kunstboeken, toch nog wat erfstukken ook zie ik nu, en wat overblijfselen van de studie kunstgeschiedenis. Ben heel benieuwd wat ze allemaal teweeg zullen brengen, het is soms zo onverwacht wat er bovenkomt als je stilstaat bij een boek.
Ik kan me nooit voorstellen wat mensen doen die niet lezen. Hoe vul je dan je uren en je dagen? Als ik schrijf probeer ik wel van mijn personages niet zulke boekenwurmen te maken als ik zelf ben. Maar als ik niet de troost en het onderkomen van lezen had, wist ik niet wat ik moest beginnen. PMR kan ook eng worden en je ogen aanvallen, dat gruwt mij nog wel eens aan, midden in de nacht.
de elfde plank
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie met de tags marie kondo, PMR. Bookmark de permalink.
Toen ik een paar jaar geleden maandenlang ziek was, kon ik niet lezen. Als ik met mijn hoofd een beetje gebogen zat (want ik hou een boek natuurlijk niet recht voor me uit), werd ik duizelig en misselijk. Ik had ook moeite met de concentratie en met scherp zien, dus tv kijken en aan mijn computer zitten lukte ook niet best.
Ik dacht dat ik gek werd van verveling, ik wist niet hoe ik de dag door moest komen. Ik weet nog dat ik een keer mijn waterkoker heel minutieus heb schoongemaakt. Alles om de tijd maar op te vullen.
Daar zeg je wat, ik heb ook ooit eens een aantal weken niet kunnen lezen wegens hersenschudding. Toen had ik nog een liefje die mij voorlas.