blijde boodschap

Dit is geloof ik het laatste boek uit de nalatenschap van paps. Ik denk dat ik het meegenomen heb omdat ik dat boek van Nicolaas Matsier over het leeghalen van zijn ouderlijk huis zo mooi vond. En dat dit mij toeviel / opviel bij het leeghalen van mijn eigen ouderlijk huis. Maar nu ik het zo doorblader, springt mij niets in het oog dat vreugde schenkt.
Ik ben geloofloos opgevoed, daarvoor ben ik nog altijd dankbaar. Alles wat ik aan geloof of spiritualiteit bezit komt uit mezelf (nou ja, of van boven dan hè). Wat ik van de bijbel weet, of van het evangelie, komt aan de ene kant via de kunstgeschiedenis (verplicht bijbellezen daar!) en aan de andere kant via de muziek. Mattheus, Jesus Christ Superstar, Messiah, Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat, Paulus van Mendelssohn. Vooral dat laatste is magisch oudtestamentisch, met die wachters op de muren.
Ik geloof niet dat de persoonlijke ervaringen van Matsier daar iets aan toevoegen. Ik vond hem in het marathoninterview ook niet echt sympathiek, bedenk ik nu. En ik heb wel vier bijbels. Dus.