grandeur

In 1978 verhuisde ik naar Delft. Ik ging studeren aan de P.A.Tiele-academie in Den Haag om biepjuf te worden. Ik geloof niet dat ik eerder in Den Haag was geweest, en daar belandde ik midden in LouisCouperusland. Twee jaar lang nam ik elke dag de tram die door de Javastraat reed, en zag ik zijn borstbeeld aan de Surinamestraat. In die stille, statige straten zag ik ze allemaal lopen: de Veretjes, de Takma's, de Constances en de Addy's. Wachtend op de tram zoog ik de stille grandeur van de stad in, het was allemaal nieuw.
Lang bezat ik de Boeken der Kleine Zielen als afgeschreven exemplaar van de bibliotheek. Het is nooit mijn favoriete Couperustitel geweest, ik vond het naturalisme er te dik bovenop liggen, het was me te weinig ingeleefd. Misschien zou ik het eens opnieuw moeten lezen na al die jaren, kijken wat ik er nu van vind.
Inmiddels heb ik mijn eigen boek ingeruild voor dat van paps, en tot mijn verbazing dateert dat al uit 1964. Ik kan me niet herinneren dat hij ooit met enthousiasme over Couperus heeft gesproken. Voor deze mooie dundruk ben ik hem in elk geval dankbaar.