fotobiografie

Veel belandde na het opdoeken van het ouderlijk huis bij mij op zolder. Veel daarvan verhuisde mee naar Groningen. Dat ben ik nu ook aan het Marie Kondoën. Wat ik eerst nog bewaarde uit respect (condoleantiebrieven van iedereen die mijn ouders had liefgehad) of voorzichtigheid (bank- en eigendomspapieren) is inmiddels weggescheurd.
Kleine tedere voorwerpjes zijn er nog, veel boeken, en oneindig veel foto's. Ook vijf dozen dia's erfde ik, bijna 750 stuks. Keurig op jaar gedocumenteerd, dat was paps wel toevertrouwd. Ze begonnen te verkleuren, de schuimplastic voering begon te verkruimelen en de dia's te bevlekken, bovendien had de projector de geest gegeven, dus ben ik ze gaan inscannen. Bijna de helft (339 stuks) heb ik ingescand en laten afdrukken. Ik ga ze nu inplakken, en er uitgebreid bijschrijven wat er opstaat.
Het is wonderlijk wat er allemaal door je hoofd schiet als je ze bekijkt, die oude plaatjes. Wat je allemaal herkent, zo van "oh, toen hadden we het oude behang nog" tot "die zonnebril heeft kindeke nu, lekker retro" tot "van dat feestje herinner ik me niets!" tot "ach lieve oma, wat hield ik van je" tot "meisje van dertien, inderdaad tussen servet en tafellaken…" en noem maar op.
Misschien ga ik dat ook allemaal opschrijven. Een fotobiografie.