Mens, durf te creëren!

Vroeger zorgde ik ervoor dat ik de verhaspelcolumn klaar had voor 1 december, zodat ik hem in de nieuwsbrief kon zetten, en dan lag ik zelf vaak helemaal deuk. Maar dit jaar ben ik een beetje overweldigend, alles valt een beetje weg in het niet als een ernstige ziekte als een duveltje uit een hoge hoed je de nek omdoet. Niet dat ik nu meteen in het moratorium lig hoor, de prognoses zijn ook maar dikke-vinger-werk en bepaald geen onvoldongen feit. Ik geef het maar de voorrang van de twijfel.

En al met al was het ook een goed jaar. Aan beeldhouden deed ik niet, maar wel kwamen hagelnieuwe hobby's als paddestoelen uit de lucht. Bij verschillende facebookgroepen over gelliprinten sloot ik me aan, als vreemde eend in de bek. Daar worden van hartelust de prachtigste recreaties gemaakt door benadigde kunstenaars. Je kunt soms niet echt de vinger aan de pap leggen hoe mensen iets maken. Toch voelen anderen zich soms gebarricarrideerd als iedereen zo vol in ornaat is. Ze halen creëren in de war met de resultaten die de bovenhand voeren, ze doen experimenteren af als permanente onzin en kijken de honderden filmpjes die op YouTube gedistributeerd zijn voor ze durven beginnen.

Ik geloof niet dat jaloezie een punt speelt, dat zou echt het as van het kwaad zijn, maar ik denk dat er hetzelfde probleem zinspeelt als in de literatuur: dat een echte schrijver als schrijver geboren wordt, dat je niet hoeft te oefenen. Terwijl je je aanvankelijk moet behappen met wat je aan je mouw schudt, dat je moet ontdekken waar je hart van opwelt. Er wordt doorgeschemerd dat maar één werkwijze de juiste is, een paar deelnemers worden enorm op het zadel gehesen.

Dan wordt de (schrijf)docent in mij toch weer even opmerkelijk. Regelmatig probeer ik de twijfels weg te wimpelen met: begin gewoon, kies de kleuren die je vandaag aanspreken en zie wat er gebeurt. Ik wil nooit iemand in de voeten schuiven dat hij geen talent heeft, iets wat vaak door de mensen zelf wordt doorgeschemerd.
En het hoeft allemaal niet geldverslinderend te zijn, zo ontworp ik een paar sjablonen op zo'n plastic tabblad, en je kunt ook gewone gebruiksonderwerpen toepassen.

Wij crea-bea's en -beo's zijn allemaal op elkaar toegewezen en ik doe een slaak van verluchting als mensen zich niet onder de voeten laten lopen of zich een ongans lopen om te voldoen aan regels die door niemand zijn opgesteld. Die tent moet worden afgetakeld! Als er iets is wat ik wil hebben achtergelaten is het wel dat. Kort maar bondig: mens, durf te creëren!