GATES

Ik schreef al over de mooie papieren die ik van kindeke kreeg op Sinterklaas. Nadat ik nog een jacobsladderboekje had gemaakt (HRB112), verlangde ik opeens naar een ouderwetse harmonica. Ik heb vellen wit papier op A1-formaat, daar haal ik 4 harmonica's uit. (Kijk dit filmpje van Crafting Handmade Books voor hoe je heel makkelijk een harmonica vouwt, vanaf minuut 11.30.)

Ik beplakte deze met lila moerbeipapier. Ik had nog een randstrook over van het paarse papier met gouden en zilveren golfjes die precies lang genoeg was. De poorten haalde ik uit een boek met oriëntaalse decoratiemotieven, de sterrenhemels uit een boek met aboriginal kunst, en de vormen die opduiken uit de paarse golf uit een boek met griezelige mythologische wezens, en eentje uit Kunstformen der Natur.
Het werd prachtig.

En toch … toch ontlenen mijn boekjes hun zin pas aan de woorden die ik eraan toevoeg. Het vorige jacobsladderboekje is zin-loos, met het idee dat mensen hun eigen betekenisvolle gedichten of citaten achter de lintjes kunnen doen. Ik vind het heerlijk om ze te maken, die kleine collagetjes. Ik kan me ook voorstellen dat ik een decoratieve pocket accordion maak waar iemand zijn eigen liefdesbriefjes in kan verstoppen. Maar om er voor mezelf een compleet kunstwerkje van te maken moest ik op zoek naar een gedicht. Ook dat is iets waar je voor in de stemming moet zijn. Een ander oog moet open.

Na die verwoestende woensdagavond waarop ik maar aan CNN gekleefd bleef (en waarop ik net daarvoor nog ruzie had gemaakt met een theoloog, weer iemand die door de mand viel als Witte Man in de mansplainercategorie) was ik de volgende dag verschrikkelijk moe. En dat is juist goed voor het andere oog.

Creëren is het enige wat helpt.

GATES

I take quietly among the pacers
One thought only, that of the star;
I leave the sad men and none questions:
Have I no satchels, do I go far?

Late and early in the dim society
Scarfed and hatted, busy in my mind,
Pacing with others, burying and unburying,
I found only what the sad men find.

Now as this unknown hour swings open
After the star and the prayer of night,
I go bare through the gate of the city
And the gates of the day are in my sight.

Rosamund Dargan Thomson

Poorten

Kalm neem ik tussen de heen-en-weer-lopers
Maar een gedachte mee, over de ster;
Ik verlaat de droeve mannen en niet een vraagt:
Heb ik geen tassen, en ga ik ver?

Laat en vroeg in de vage samenleving
Met sjaal en hoed, druk in mijn hoofd,
Heen en weer met anderen, begraven en opgraven,
vond ik slechts wat de droeve man gelooft.

Nu dit onbekende uur openzwaait
Na de ster en het gebed van de nacht,
Ga ik ontkleed door de poort van de stad
Met zicht op de poorten van de dag.

vertaling Hella Kuipers

PS
ik leer net dat dat paarse papier (en ook die turquoise met gouden golfjes) Lokta papier heet, komt uit Nepal en is gemaakt van boomschors

HRB114/21 te koop voor €12,95

(op de foto's klikken voor compleet beeld en onderschrift, telefoon horizontaal)