In maart schreef ik in de Nieuwsbrief al over Consolations (Troostwoorden) van David Whyte. Ik hing de lijst met woorden op mijn knutselkamertje, vast van plan om er iets mee te doen. Maar de de gezondheid gooide roet in het eten, en ik vergat het ook weer. Ik ging aan de slag met het fantasyverhaal en het grote kunstwerk dat daarmee samenhing. Toen dat eindelijk af was (4 juli, zegt Facebook) vond ik het ook fijn om weer meer 'los' te werken, gewoon met wat me te binnen viel of wat de gelli plate opwierp.
Een paar dagen geleden kwam er weer een post van David Whyte voorbij waarvan de tekst me zó aansprak.
Vooral deze zin:
To rest is to become present in a different way than through action, and especially to give up on the will as the prime motivator of endeavor, with its endless outward need to reward itself through established goals.
En zo kwamen ze weer terug in mijn gedachten, de troostwoorden. Ik heb besloten (voor nu dan, hè) om collages te maken aan de hand van de woorden, en waar mogelijk of zinvol een mooie zin uit de tekst te verwerken.
Ik ben begonnen met Alone, en deze zin:
Alone, we live in our bodies as a question rather than a statement.
Ik heb lang gedacht over hoe ik dat vertalen zou. In je lichaam te zijn als een vraag, dat begrijp ik, dat voel ik ook zo. Maar in je lichaam te zijn als een statement, hoe vertaal je dat dan? Een mededeling over jezelf? Kijk, mensheid om me heen, hier zie je mij, speciaal voor jullie aangekleed maar aan de rest kan ik niet zoveel doen?
Ik zie nu pas dat ik de expansieve figuur het vraagteken heb gegeven, en de smalle, ineengedokene het uitroepteken, de mededeling. Een collage is vaak net zo veelzeggend als een droom.
Ik heb er een nieuw bord voor aangemaakt op Pinterest.
