Madeline Miller - Circe
Margaret Atwood - The Penelopiad
Ik heb Circe uit, en wat moet ik er na de uitgebreide bespreking van Anna nog over schrijven? Mijn eigen leeservaring dan maar weer, zoals zovaak gekoppeld aan het recensieboek dat ik tussendoor ook las. A Life Without You, een luchtig niemendalletje ondanks dat het als thema rouwverwerking heeft. Dat las als een trein, wat op zich ook een teken van vakvrouwschap is. Niets om je aan te ergeren, aansprekende personages en dilemma's en een fijne romantische ontknoping. In zijn soort nix mis mee.
Circe las veel moeizamer. Er zat voor mijn gevoel te weinig narrative pull in, tenminste in vergelijking met Song of Achilles. Daar stond echt iets op het spel, was er echt een doel om te bereiken. Ondanks het feit dat het verhaal bekend is, wist Miller haar perspectief zo te kiezen dat er een nieuw drama ontstond.
Het verhaal van Circe (ik denk ook nog even aan het kunstwerk van Anselm Kiefer) kent geen einde, ze is immers een godin dus onsterfelijk, ze klaagt er ook over hoe alles maar voortduurt, duizenden en duizenden jaren. En op driekwart valt bij mij het kwartje: mijn leeservaring is haar leefervaring.
Miller schrijft ongelooflijk mooi. Haar poëtische toon en fraaie vergelijkingen doen bijna Homerisch aan. Daar leer ik van. Ik ben te hooi en te gras en hapsnap bezig met mijn fantasy-verhaal, en erger me aan de kinderboekvoorleestoon die er als vanzelf insluipt en die meteen de Censor wakker maakt. Zie je wel! Je kan het niet.
Het boek eindigt met de komst van Penelope en Telemachus naar Aiaia, het eiland waar Circe naartoe is verbannen. Het schiet me te binnen dat ik al heel lang een boek van Margaret Atwood op mijn lijstje heb staan: The Penelopiad. Het blijkt een satirische, feministische hervertelling te zijn van de geschiedenis van Penelope, tot en met de thuiskomst van Odysseus. Ze vertelt haar verhaal eeuwen en eeuwen na haar dood vanuit de onderwereld, waar ze af en toe wat van haar tijdgenoten tegenkomt. Het is grappig, en totaal anders van toon en van bedoeling. Het leest als een trein. Tsjoektsjoek tsjoektsjoek, er blijft niet veel van hangen bij mij.
Nu gaan we met de leesclub The Handmaid's Tale lezen. Ik heb het al gelezen, en ben heel benieuwd of de tv-serie nu van invloed zal zijn op hoe ik het herlees.
"En op driekwart valt bij mij het kwartje: mijn leeservaring is haar leefervaring." Leuk verwoord!
dankjewel!