herlezen

De enige boeken die ik herlees – en zo vaak dat ik hele zinsnedes uit mijn hoofd kan opzeggen – zijn de Romans voor Oudere Meisjes. Nu hadden we het er op de leesclub nog over hoe weinig er uiteindelijk blijft hangen van boeken. Hooguit een sfeer, of één indrukwekkend personage. Maar niet dat je een hele plot na een jaar nog kunt navertellen. En ik dacht bij mezelf (zo'n uitdrukking waar altijd op wordt afgegeven, zo van 'ja duh, natuurlijk denk je bij jezelf, je denkt niet bij een ander,' maar ik bedoel ermee dat ik de gedachte voor mezelf hield en niet uitsprak): zou ik alle boeken van mijn Goodreads lijst van vorig jaar willen herlezen?
Van de smulboeken zou ik het echt zonde van mijn tijd vinden, maar van andere zou ik misschien wel dubbel genieten. Het nieuwe NBD-boek valt daar een beetje tussenin. Ik las het in april vorig jaar (voor mijn gevoel was het nog langer geleden), en ik gaf het drie sterren en een lauwe recensie. Mooie gelegenheid om te checken of het erop vooruitgaat door herlezing.
Op zoek naar een plaatje bij dit praatje kwam ik het citaat van Oscar Wilde tegen: If one cannot enjoy reading a book over and over again, there is no use reading it at all. De zin die daaraan voorafgaat wordt over het algemeen weggelaten: And this is perhaps the best rough test of what is literature and what is not. Met die bewering kan ik het wel eens zijn. Maar lezen kan meerdere 'genotten' hebben – ontspanning, ontsnapping – en dan dient herlezing een heel andere functie. Die van een warm bad, of een warme deken.