brain fog

Als het in een boek staat, bestaat het echt. Zo dacht ik als kind, geen idee waar dat idee vandaan kwam. Dat ontzag. Ik vertelde al, dat mijn vader soms met presentexemplaren van schoolboekjes thuiskwam. Rekenboekjes, taalboekjes, en ook leesboekjes. Zo had ik de hele serie van Piet en Nel.
En nu wilde ik eerst even de link opzoeken van het stukje waarin ik schreef over die schoolboekjes, en prompt kom ik dit stukje tegen, waarin ik dus al schreef over wat ik hier wilde vertellen!
Ik had dat als kind, ik heb dat nog steeds. Alleen zoek ik mijn bevestiging nu niet alleen meer in boeken, maar ook online. Over PMR is immers nog geen boek geschreven (ik moet nu denken aan dat dikke fibromyalgie-boek waarin ik voor het eerst al mijn kwaaltjes beschreven zag), alle informatie daarover haal ik van een fantastisch forum waar veel mensen op zitten met medische kennis. Als ik weer een nieuw raar verschijnsel heb, en iemand daar heeft het ook, ben ik al minder ongerust.
Ik zie nu ook dat ik hierin erfelijk belast ben. En dat het niet altijd goed is. Mijn vader wist 'wist' ook 'alles' uit boeken. Ik herinner me een discussie aan de eettafel waarin hij van alles over Amerika verkondigde waarvan ik – die daar inmiddels 3 jaar woonde – wist dat het niet klopte. Een vruchteloze discussie, want hoe kon ik nu meer weten dan de schrijvers van zijn boeken.
Toen kwam trouwens al snel het argument ter tafel dat de Amerikanen ons bevrijd hadden. Waarop ik opmerkte dat de meesten van díe Amerikanen nu dood waren. Waarmee die discussie en dit stukje volslagen ontspoorden, wat we maar op de bijwerkingen van preTnison schuiven.