Het volgende boek op de plank (In de Tuin der Letteren van Schopenhauer) heb ik besproken in de nieuwsbrief van december 2009.
Daarnaast staat Bird by Bird, aangeschaft in februari 2001. Eén van mijn laatste amazonden, staat erover in mijn dagboek.
Ja, ik ben begonnen met het project. Alle dagboeken doorlezen om te zien wanneer ik welk boek kocht, dan wel las. Over sommige was ik dermate enthousiast dat ik ze nu alsnog heb aangeschaft.
Met Bird by Bird, toch een van de beroemdere schrijfboeken (het verbaast me dat het niet vertaald is), ben ik niet onverdeeld blij. Er zit een boekenleggertje op bladzij 170 van de 237, dat zegt wel iets.
Ik schrijf in mijn dagboek dat ik het toch te voor-schrijverig, te commandeerderig vind. Als er iets is waar ik allergisch voor ben in (zelfhulp)boeken is het wel die toon: doe het precies zo als ik zeg dat het moet. Zelfs met kookboeken heb ik dat. Ik lees de ingrediënten door en flans zelf wel wat in elkaar. (Behalve met bakrecepten dan, daar heb ik te weinig verstand van.)
Toch vind ik het raar, want latere boeken van Anne Lamott zijn juist zo menslievend, en de stukjes op haar Facebookpagina vol mededogen. Dus misschien moet ik het met vijftien jaar oudere, wijzere ogen opnieuw lezen. Zonder mijn dagboek was de herinnering gekleurd geweest door wat ik later van haar las, en had ik ook dit boek in de categorie 'blijdens' geplaatst.
vogeltje voor vogeltje
Dit bericht is geplaatst in autobiobibliografie, schrijven met de tags marie kondo, schrijfboeken. Bookmark de permalink.