Alweer een poëziebundel in de bronnenkast. Gauw verplaatsen, roept de biepjuf. Ik ken Gerrit Achterberg niet zo goed, ik heb het boekje denk ik bewaard om de insciptie van mijn moeder.
Ik blader het door en stuit op de volgende regel: … Wegen die ik niet wist dat verder konden …
Dat is je reinste "de dag die je wist dat zou komen" toch?
Maar goed, verder is het allemaal zo prachtig als de Rivièra, vroeger.
Hier staat meer over het bundeltje.