Naar elke eerste autobioles van een nieuwe groep nam ik altijd het voornamenboek mee. Om mensen meteen te laten wennen aan het schrijven (én voorlezen) in de les, liet ik ze een stukje schrijven over hun naam, aan de hand van de volgende vragen:
• hoe heet je voluit?
• hoe kom je aan je naam, waarom ben je zo genoemd?
• als je een kind van het andere geslacht zou zijn geweest, hoe was je dan genoemd?
• was er een naam die je liever had gehad?
• wat betekent je naam?
• past die betekenis bij je?
• als je een Indianennaam zou hebben gekregen, op grond van karaktertrekken of prestaties, hoe zou die dan geluid hebben?
• onder welk pseudoniem zou je je autobiografie willen uitgeven (als je niet wilde dat mensen wisten dat jij die geschreven had)?
Zelf schreef ik ook mee, en zo leerden we elkaar kennen in de les. Ik vertelde dat ik naar mijn beppe Hiltje vernoemd was, maar zo graag Christina Roza had geheten, naar een snoezig elfenboekje dat ik als kleuter had. Heb ik het nog? Ja, warempel. (Ik geloof dat pop Christina daarom zo heet.)
Hella kan De Gelukkige betekenen, en ook iets met Strijd te maken hebben. Welke Indianennaam ik voor mezelf verzon weet ik niet meer. Gelukkige Strijder?
En dat pseudoniem ga ik niet vertellen natuurlijk.
