lieve Vroman

Natuurlijk doe ik ze niet weg, de Vromans. Wat een dierbare man, echt zo'n mens waarvan de wereld erop vooruit zou gaan als er meer van waren. De gedichten komen uit de kast van paps, het dagboek kreeg ik op mijn verjaardag, en Brieven uit Brooklyn schafte ik zelf aan op 30 december 1975. Dat is me het dierbaarst, die wonderlijk springerige manier van schrijven sprak me toen al zo aan, het is een van de pijlers, ik heb het onlangs nog herlezen en het heeft niets van zijn frisheid verloren.
Het dagboek heb ik gek genoeg lang niet uitgelezen (de boekenlegger zit op bladzij 107 van de 695), maar natuurlijk blijft het.