wat nou voedselhypes

Ik weet niet wie ze zijn hoor, de NVVL. Voedselexperts, gesponsord door Unilever, Yakult, Alpro en Friesland Campina. Maar hun onafhankelijkheid staat voorop natuurlijk.
Ze hebben onderzocht wat Nederlanders vinden van voedselhypes, en wat blijkt: niks. Nederlanders doen niet aan hypes en dat is maar goed ook. Want als ze er wel aan doen zullen ze voornoemde merken lekker op de plank laten staan.
Dus wat moet je met zo'n onderzoek? Behalve het door alle media luid en duidelijk laten verspreiden, en vervolgens de reaguurders hun zegenrijk werk laten doen?
De Volkskrant meldde het op Facebook, en ik zette mijn reactie eronder. Dat die hypes niet per se diëten waren om snel af te vallen, maar eerder bezig zijn met bewust geen rotzooi meer in je lijf stoppen. En dat je daar toevallig ook nog eens moeiteloos van afvalt.
Maar nee, wisten de reaguurders. Afvallen doe je alleen met discipline: minder eten, en wél brood want dat moest voor de vezels, en minder vet, en flink sporten.
Kortom: zonder er iets voor te hoeven doen wordt de boodschap van de NVVL (die op de website zo wollig staat omschreven dat ik er niets van snap - "een ontmoetingsplaats voor iedereen die werkzaam is in het voedingsveld met als doel onderlinge uitwisseling van kennis en ervaring. Deze brugfunctie vervullen we door actuele thema’s aan de orde te stellen die relevant zijn voor zowel het bedrijfsleven als de overheid, onderzoeksinstellingen en opleidingen" - maar die vermoedelijk eigenlijk luidt "alles voor de winst van de voedselconcerns") verspreid door iedereen die hem al decennia moeiteloos heeft geslikt.
Moet ik daar iets mee?
Ja, nu wel.
Toen ik mijn diagnose kreeg, ben ik cold turkey gestopt met troep eten. Alles wat ontstekingen kan veroorzaken – tarwe, melk, verschillende oliën, chemische toevoegingen etc etc – heb ik de deur uit gedaan. Ja, te dik was ik ook. Maar daar ging het niet om. Het ging erom dat ik mijn ziekte geen extra wapens wilde leveren.
Ik eet zoveel ik wil, met veel goede vetten, veel groente, fruit, kaas, vlees, vis en langzame koolhydraten. Door de ziekte is veel bewegen nog lang niet aan de orde. Mijn training gaat per meter, niet per kilometer.
En toch ben ik in die vier maanden al vijf kilo afgevallen.
Als ik eens zondig, op een feestje of omdat ik mezelf reuze zielig vind, voel ik het 's avonds in bed al aan mijn lijf. Niet weer doen! smeekt het. Zo wordt het steeds makkelijker. In plaats van snoep een handje dadels, in plaats van chips een stukje kaas, in plaats van taart een zelfgebakken kwarkbroodje met vijgenjam.
Is het een hype? Wat kan mij dat schelen? Het helpt!