radio, muziek, stof, schrijven

Wonderlijk Houston-dagje opeens. Of: hoe muziek een vervoermiddel kan zijn. Balend van het volslagen nietszeggend gewauwel op radio 1 werd ik opeens herinnerd aan Pacifica Radio, het radiostation waar ik in Houston altijd naar luisterde tijdens het huishouden. Het huis was wat erg groot uitgevallen, en ondanks de Mexicaanse schoonmaaksters bleef er veel te doen voor me. Waaronder het strijken van Internationale Schoolplooirokjes en overhemden. Plus de overhemden van de baas, vanzelf. Pacifica gaf me het gevoel dat ik niet helemaal onder een steen leefde, dat ik me in elk geval liet informeren over het leed der wereld. En niet over wat plaatselijke onbenullen over een plaatselijk nieuwsje te vertellen hebben, zoals op het tv-nieuws van Fox, of de locale radiozender. Ik weet niet waar je nu in Nederland nog internationaal nieuws moet opdoen.
Of ik zette de Holberg Suite op. En vanavond, tijdens het afstoffen (want binnenkort visite), zette ik de mp3-speler op 'classical' en kreeg de Holberg Suite. Het sloot zo heerlijk aan op de schrijfochtend die ik vandaag had. Ik was in Houston helemaal verdronken in Brandsporen, en met de Holberg Suite kon het verhaal tijdens het strijken verder lopen.
Muziek als vervoermiddel. Waarom vergeet ik dat zo vaak terwijl er toch ook in dit verhaal weer zoveel muziek zit. Toen ik tijdens een concert onverwacht Lochnagar van Beethoven hoorde en mijn eigen kippenvel en tranen registreerde, wist ik de muziek voor een van de laatste scènes. Nu nog zien hoe het afloopt, ik kan niet wachten.
Wonderlijk hoe muziek me op alle plekken van de wereld weer bij mijn ware zelf terugbrengt.
Terwijl ik dit zit te typen speelt Murray Perahia het 21e pianoconcert van Mozart en ben ik overal tegelijk, Wenen, Aberdeen, Groningen. Ik stof de dingen af die al een leven lang met me meereizen, al van voor mijn geboorte, en weet me gedragen.