slikwerk

Slikwerk heet natuurlijk zo omdat veel van de ateliers op de route liggen op wat eens het slik van de Waddenzee was, op de eeuwenoude polders achter de dijk. Het is een alleszins aan te raden evenement, vooral als de zon op het rechtlijnige landschap straalt.
De kunst loopt uiteen van beeldjes her en der in een overwoekerde tuin, tot abstracte vellen metaal, van heldere foto's tot reusachtige portretten, van collage tot geboetseerde acrylverf. En zo ook de kunstenaars. Sommigen komen groots en meeslepend op je af, gepantserd in een overtuiging van grootsheid, meer de dijk dan het graanveld. Hun eigen creaties voor henzelf en daardoor ook voor de beschouwer van het allergrootste belang. Hun slikwerk betreft vooral hun eigen pootjes, hun eigen manen.
Terwijl anderen al hun slikwerk in het kunstwerk hebben gelegd, en zelf bescheiden en blij naast hun creatie staan. Blij als beschouwers het strelen, met hun ogen of hun vingertoppen. Geslaagd in hun visioen, niet in hun visie van Kunstenaar op Hoog Paard.
Ik moet weer denken aan die woorden van Sjoerd Kuyper: "Als jij later schrijfster wilt worden, bedenk dan dat je niet iets bijzonders moet zijn, maar iets bijzonders moet maken. Veel schrijvers vergissen zich daar enorm in, draaien het juist om en lopen als een ontploft circus over straat. Niet doen!"