vernoemd

Reflexxus plaatst een gedicht waarin witte lakens aan de lijn wapperen, en meteen denk ik aan de foto van beppe die lakens aan de lijn hangt.
Hoewel ik mezelf qua karakter meer van oma vind hebben, is het beppe Hiltje naar wie ik genoemd ben. En op deze foto vind ik haar zo mooi en stoer! Ze heeft dan al een zwaar leven achter de rug. Heel jong verloor ze haar ouders, en is ze verder door haar beppe grootgebracht. Nu ja, groot, met 12 jaar moest ze al uit werken bij de boer, en met 20 jaar moest ze al trouwen (waar ik pas achter kwam toen de betreffende tante 50 werd, en we pas het 50-jarig huwelijk van pake en beppe hadden gevierd). Toen de oorlog uitbrak, was ze zwanger van de derde.
Een lange periode van armoe troef is voorafgegaan aan deze foto. Hier is de wederopbouw begonnen, denk ik. De dochters verloofd en aan het werk, de zoon die zou gaan leren … En beppe hangt in haar mantelpakje de lakens aan de lijn. Ik heb haar niet anders gekend dan in mooie kleren. Ze had het altijd koud, in latere jaren. Mem, trek toch een warm vest aan, zeiden de dochters. Maar beppe was liever mooi, omringd door de kinderen en kleinkinderen die het allemaal zoveel beter hadden gekregen dan zij.