Met het katje nog steeds niet helemaal jofel in de buik, en het ehecje nog steeds niet helemaal jofel in mijn hoofd, heb ik het gevoel dat het beter moet, dat poetsen van mij. Er moeten bacteriën gedood, vloeren ontsmet. Bij de Welkoop koop ik ontsmettingspray voor beestenhouders. Pure alcohol is het, geschikt voor ongelukjes op het tapijt.
Maar het echte dweilen? Het poetsen van de vensterbanken waar af en toe bruine vlekken op verschijnen? Terwijl ik m'n handen was, zie ik opeens het etiket van het zeeppompje. Dettol.
Dettol is helemaal geen zeep! Dettol is een sterk ruikend, bruin goedje waarmee men in verre landen buikloop hoopt te keren. Waarmee men wonden ontsmet en ziekenhuisvloeren.
Zou het hier te koop zijn? Jazeker, bij de Betere Drogist. En kijk, op het etiket staat het al: geschikt voor gynaecologische doeleinden. Ik schroef het dopje eraf, en ben weer terug in het bad waarin ik mijn hechtingen weken moest. Auw!
Ik ben terug in het Royal Hospital van Oman, maar ook in een hotel, midden in de woestijn. Ik pak mijn Weg van Oman-boek erbij.
Bovendien moesten we toch ook eenmaal in ons leven in een Omaans hotel geslapen hebben, al was Ghabah Motel nou niet bepaald het Al Bustan. Grappig was het wel. Terwijl we bij de receptie zaten te wachten kwamen er twee bedu's binnen die wat wilden eten, maar zo'n onbeschaafd volkje werd daar niet bediend, weg jullie! Ze liepen er lacherig weer uit, alsof ze niet anders verwachtten. De twaalf kamers van het motel lagen rond een binnenplaats met een dode fontein en wat planten en zitjes. Erg schoon was het allemaal niet, maar we zouden eerder doodgaan aan de lucht van het gebruikte ontsmettingsmiddel dan aan wat voor infectie dan ook. Maar de bedden waren wel goed, en eindelijk weer eens douchen was een zegen! En dat was ook het feit dat ze er ... biertjes verkochten! Daar zaten we op dat uitgestorven binnenplaatsje een wonderbaarlijk want ijskoud biertje te drinken, terwijl de schurende woestijnwind surrealistisch boven onze hoofden langsjoeg.
Ook in het Verenigd Koninkrijk is Dettol het ontsmettingmiddel bij uitstek, en geschaafde rolschaatsknietjes trekken aan mijn geestesoog voorbij.
Maar toch vooral Oman, mijn eerste moederjaren, de Indiase maid die ermee dweilde, de kliniek waar je malariapillen haalde. Zo raar om hier nu die lucht weer aan m'n handen te hebben.
Waar zou het lichaam geurherinneringen opslaan?
Jaaa, Dettol! Ik ben meteen weer in het Atlasgebergte in Marokko waar we in 1998 een trektocht maakten met tenten en pas toe mochten tasten als we onze handen eerst nauwgezet ontsmet hadden met Dettol. Na 2 weken waren we er helemaal aan verkocht en hadden we zelfs een nieuw werkwoord gemaakt: dettollen (ik dettol, jij dettolt, wij hebben gedettold, heb jij al gedettold?).
als lysol?
geuropslag in de hersenen bij alles dat bij prikkeling vrijkomt als herinnering? ik weet het niet.
Ik las daar ooit een heel mooi boek over, onder andere over het opslaan van geurherinneringen. Maar dat is zeker al 15 jaar geleden, dus ik weet de titel niet meer. Ik ga nadenken. Vrouwke van S.