Echt Sexy

Kritiek genoeg op mijn bespreking van Tirza. Mij werd gevraagd of ik soms alleen feelgoedboeken las, mij werd gezegd dat Grunberg immers hetzelfde deed als Dostojevski, en mijn taalgebruik was niet netjes.
Het kon misschien wel sjieker maar waarom zou ik? Ik leer mijn cursisten juist dat je in een column alles van jezelf moet geven en dat zo groot mogelijk uitvergroot. Dan schreeuw je van de daken wat je vindt en daar moet een ander iets van vinden, dat is het doel van columnist én recensent volgens mij.
Nu is Grunberg stilistisch misschien een groter literator dan Renate Dorrestein. En misschien had hij zelfs goede bedoelingen met Tirza, misschien wilde hij laten zien Hoe Erg en Hoe Slecht. Maar uit het boek blijkt dat niet. Uit het boek blijkt alleen: Zo Erg, Zo Slecht, en Red Je Kont er maar mee, beste lezer (alweer niet sjiek, ik weet het).
Echt Sexy van Renate Dorrestein is bepaald geen sjiek boek. Ik kreeg het van een oudere dame in handen gedrukt: Lees jij dit nou eens, wat vind jij daar nu van. Ze had het met haar leesclub gelezen en unaniem vond men het een verschrikkelijk boek.
Ik las het in twee avonden uit, en vond het prachtig. Fiebie Koolveld is een romanheldin om te koesteren, en wat er aan de kaak gesteld wordt verdient de grootst mogelijke uitvergroting. Jaja, literatuurkritiek is er genoeg, ook ik struikelde wel eens over een minder passend woord, maar hier wordt tenminste een Vlammende Aanklacht geschreven, een duidelijk protest tegen een duidelijke misstand gegeven. Hier schreef een mens over mensen. Hier was niet de kille analyserende schrijver aan het woord. Hier was een mens aan het woord met mededogen voor al die meiden die het ongeluk hebben door een man als doos te worden beschouwd. Dit is bepaald geen feelgood boek, ik kon me voorstellen hoe geschokt een oudere-dames-boekenclub erdoor was. Maar het is een boek met mededogen en met hoop. Die beide dingen ontbreken bij Tirza ten enenmale. Leve Fiebie!