Familiedag

Gister was het honderd jaar geleden dat mijn beppe geboren werd, de moeder van mijn moeder. Op deze zelfde dag hielp ik bij de verhuizing van mijn oom (broer van vader) en tante naar Abbingahiem, hun laatste woonplaats. In hetzelfde tehuis sleten pake en beppe hun laatste dagen – na hun overlijden was ik er niet meer geweest. Ik besefte dat dit tehuis model had gestaan voor huize Avondrood in Brandsporen.
Oom en tante bewoonden tot voor kort een mooi appartement. Maar tante was in korte tijd zo dement geworden dat oom niet meer voor haar zorgen kon. Het mocht een wonder heten dat ze nog samen dit kleine appartementje toegewezen kregen.
Ik hielp met uitpakken van de dozen die eerder op de dag door mijn neef verhuisd waren. Oom zag toe op wat waarheen moest, en tante zat wezenloos op de bank. Gaan we nu straks naar huis? vroeg ze soms. Of ze liep met de Keulse zoutpot rondjes op zoek naar de keuken.
Ik pakte de boeken uit, en stuitte op een ouderwets handwerkboek. Ik liet het haar zien en ze herkende het meteen: "Mijn handwerkboek!" Voorin zat een Sinterklaasgedicht. Ze herkende het handschrift, ze las het voor met een ontroerde stem: "Voor mijn liefste vrouw…" Het gevoel van de liefde van destijds deed zich nu weer voelen. In de doos zat ook een ouderwetse rekenmachine met een papierrol erin, die helemaal afgerold was. Tante heeft hem keurig opgerold, ze vond het fijn om ook iets te kunnen doen, ze voelde zich schuldig dat ze maar op de bank zat toe te kijken.
Ik dacht intussen aan een andere verhuisdag, 44 jaar geleden. Mijn pappa en mamma en ik verhuisden van Leeuwarden naar Heerenveen. Tante richtte samen met mij de kasten op mijn kamer in. Ik bedacht dat mijn ondergoed wel helemaal bovenin de hangkast kon, dan hield ik de lage kast fijn vrij voor mijn speelgoed. Tante vond het prima, maar mijn moeder – een kop kleiner – had bezwaren. Jammer. Ik had me juist zo volwassen behandeld gevoeld, eventjes.
Gister werd ik bijgestaan door de jongste zoon van mijn neef, de jongste kleinzoon van oom en tante. Hij vond het leuk dat ik hem kostbare voorwerpjes liet neerzetten zoals hij dat mooi vond. Hij deed het met zorg en aandacht. Hij vond het stoer om die enorme bananendozen naar de gang te dragen als ze leeg waren. Wie weet herinnert hij zich zijn tante Hella als hij later groot is, en op zijn beurt weer iemand anders helpt op zo'n laatste, zware gang. Hij maakte het voor mij tot een vrolijke dag, met zijn dikke kus en de gefluisterde toevoeging: "Lekker ding…"

Dit bericht is geplaatst in autobio. Bookmark de permalink.

1 Reactie op Familiedag

  1. Heldinne schreef:

    Op 9 mei jl overleed oom, en vandaag (131111) overleed tante. God hebbe hun ziel, ik heb mijn dankbare herinneringen aan ze.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *