ballen en piramides

Ik kwam het gedicht Go inside a stone tegen en dacht meteen: welke Vlangervorm past daarbij? Uhm … geen enkele? Kon ik er geen papieren steen van maken, een bal als het ware? Op zoek naar een template dus, en ik vond er eentje met kleine plakflapjes die mooi om en om op elkaar aansloten. Het gedicht had ik uitgeprint op het template, met een extra laag 'steen' er tussenin. De partjes (denk sinaasappel) er tussenin beplakte ik met afbeeldingen uit het fossielenboek.
Het uitknippen was een heel naar werkje. Het plakken ging redelijk, tot ik toe was aan de laatste. Ik heb een uur lang vanalles geprobeerd maar het lukte me niet. Doordat je (ik) met je worstenvingertjes geen tegendruk kunt geven aan de binnenkant (wat zelfs niet lukte met een lange stopnaald) krijg je het geval niet aanelkaar geplakt.
Boos was ik. Gefrustreerd. Het moest anders! Niet diezelfde dag nog, maar wel meteen de volgende dag. Nieuwe flapjes, en aan de buitenkant plakken. Dat lukte! Ik kon weer tevreden zijn over mezelf. Maar zo'n balvlanger is denk ik niet voor herhaling vatbaar.

Go inside a stone
That would be my way.
Let somebody else become a dove
Or gnash with a tiger’s tooth.
I am happy to be a stone.

From the outside the stone is a riddle:
No one knows how to answer it.
Yet within, it must be cool and quiet
Even though a cow steps on it full weight,
Even though a child throws it in the river;
The stone sinks, slow, unperturbed
To the river bottom
Where the fishes come to knock on it
And listen.

I have seen sparks fly out
When two stones are rubbed,
So perhaps it is not dark inside after all;
Perhaps there is a moon shining
From somewhere, as though behind a hill –
Just enough light to make out
The strange writings, the star-charts
On the inner walls.

Charles Simic

Het volgende project was een roze Dubbele Piramide. Die veroorzaakte gelukkig minder problemen. Roze-met-blauwe gelliprints erop, plaatjes uit schilderijen van Klee, zinvolle woorden uit de Happinez (het leven van alledag - tijdloze wijsheid en schoonheid), oudroze borduurgaren met bijpassende kralen (met een drup nagellak aan het eind, met dank aan Ferrara), en klaar!