Kuuksi sprong op mijn bed en krabbelde aan de muur. Ze mauwde zoals ze heel vroeger deed als ik was vergeten om haar te eten te geven. Dwingend. Ik kreeg het koud van haar nagels die over de stenen muur krasten. "Hou op, Kuuks!" maar ze hield pas op toen ik begreep wat ze bedoelde. Ik grabbelde in mijn buidel naar de Hemrond, vlug hing ik de draagzak om mijn schouders, knoopte mijn schild vast, zwiepte de bontmantel over alles heen, hield de Hemrond omhoog … er kwam beweging in de ruwe stenen. Tergend langzaam en veel te lawaaiig weken ze uiteen. Kuuksi slipte als eerste door de nauwe opening die ontstond. Ik paste er zo niet doorheen, ik legde alles weer af, duwde mantel, schild en draagzak door de spleet en perste mezelf erdoorheen.
Ik hoorde hoe een sleutel in de deur van onze kamer werd gestoken en omgedraaid. Ik hoorde de deur zelfs nog knarsen. Toen was het gat gesloten. Ik griste een deken van de vensterbank en spreidde die gauw over mijn spullen. Samen met Kuuksi kroop ik onder het bed. Ik hoorde hoe Wasijma uit het raam riep: "Yima? Yimama! Waar zit je?"
Daarna hoorde ik haar fluiten op haar vingers. Een lokroep. Een duisternis zweefde voorbij ons raam. Ik hoorde Wasijma murmelen, ik hoorde een vleugelslag.
Heel lang bleef ik liggen onder het bed. De zon was al lang uit de kamer verdwenen toen Kuuksi wegsloop uit mijn omarming. Voorzichtig stak ik mijn hoofd onder het bed uit. Ze sprong op de vensterbank en mauwde zacht. Was de kust veilig? Ik keek uit het raam en zag dat er nu ook uit onze kamer beddengoed buiten hing. We moesten het er op wagen. Kuuksi sprong naar beneden, de tuin in, en ik nam een flinke slok Graysaflu. Er was niemand op de overloop waarop de gastenkamers uitkwamen. Over de balustrade keek ik naar beneden, waar een eetzaal was. Honger had ik!
Pff, ik moet wel even bijkomen van deze omwenteling. Erg spannend, ik wil verder lezen. Maar ja, ik zal geduldig moeten zijn.
Ik was een beetje in slaap gedommeld, maar ben er nu weer echt bij.
oh, dat is geen goed teken ...
er zijn soms wel stukken die er bij een eventuele revisie uit kunnen, waarin Yima nadenkt over wat ze moet doen terwijl het in feite mijn eigen nadenksels zijn (al kun je ook niet van wild avontuur naar wild avontuur springen)
Dus toch, niet te vertrouwen. Yima kan alleen zichzelf en vooral Kuuksi vertrouwen.
en toch moet ze ook steeds opnieuw vertrouwen op de mensen die haar helpen, dat blijft moeilijk