"Ga niet naar Signada." Ik had zo graag willen vragen waarom niet? Maar ik zou en de vrouw en mijzelf in gevaar brengen. In elk geval geloofde ik haar.
"Wat mompelde zij nou?" vroeg Wasijma met een mond vol appel. Ik kon het nog niet, ik wilde hem zo over mijn schouder in de draagzak stoppen maar mijn vingers kregen een venijnige beet van Kuuksi, die zich daar blijkbaar lekker warm verschanst had.
"Even doorlopen," zei ik tegen Wasijma. Niemand hoefde dit te horen. Of moest ik het juist rondbazuinen? Weer gewetenswroeging. Moest ik al die meisjes gewoon verder laten lopen, wie weet wat voor noodlot tegemoet?
Ik hoorde ze wel fluisteren … niet naar Signada … waarom dan … waarheen dan …
Er was nog een groot kaal stuk tussen hier en de Rondweg, je kon zo ver zien, het was zo zonder beschutting, iedere ontsnapping zou direct opvallen. Ontsnapping, ik hoorde het mezelf denken. Alsof de Heerweg een lange Visietunnel was. Er kwamen steeds meer wachters, gewapend met zwiepstokjes om ons tot doorlopen te manen. Hier waren nog geen zuilengalerijen, maar wel hoge palen waarop grootuilen met hun heen en weer draaiende koppen iedereen in de gaten hielden. Als iemand stil bleef staan, om iets aan haar kleding te verschikken – er woei een ijskoude wind – spreidden ze hun vleugels en krijsten waarschuwend. De meisjes klonterden hier samen, werden op elkaar gedreven als een kudde vee. Uilen stegen op en cirkelden erboven.
Iemand trok aan mijn arm, ik draaide me om, het was de vrouw van de appels. "Wegwezen, nu!" zei ze op scherpe fluistertoon. Ze liep me voorbij en begon te roepen: "Verse appels! Heerlijke appels voor onderweg!"
Heel even was de aandacht van wachters en uilen afgeleid. Ik had de waterzak met Graysaflu aan de buitenkant van mijn draagzak gebonden. Gauw nam ik een slok en zei tegen Wasijma: "Vlug!"
We verdwenen voor elkaars ogen.
"Kom," zei ik.
Spannend !
Helemaal met Elly eens: spannend! Ik wil verder lezen, ik wil weten of het lukt, waarom ze niet naar Signada mogen. Ik wil zoveel meer weten nu.
Gaat het lukken om onzichtbaar verder te reizen? Het beschrijven van de grootuilen in de voorhoede wakkert ook de onrust aan, maar dat hoort zo onderhand bij deze geschiedenis. Je weet die sfeer goed vast te houden.
ot: Ik was een paar dagen op trip met belazerde WIFI-verbinding dus vandaar geen reacties.
Hoop dat je een leuke trip had!
Even proefgedraaid met de caravan. We worden wel wat trager maar het ging allemaal naar wens. Alleen tijdens fietstochtjes was het knap fris. Zelfs handschoenen nodig.
fijn dat het toch weer lukt!
weer zo blij met jullie reacties, ik moet nu weer als een speer aan 't schrijven want ik heb meer dan een week nix gedaan omdat ik het knutselkamertje opnieuw heb ingericht ...