175 – het gebeurde echt

Maar het bed naast me was leeg, en toen ik het schuren van de steen hoorde was ik weer in het hier en nu. Aan de mannenkant klonk gelach en schuine taal, ze verdrongen zich en een paar vrouwen kwamen giechelen aan onze kant. Sisifam zat het aan te kijken met een blik van: laat ze maar even. Morgen is het weer voorbij.
Toen ze opstond nam ik vliegensvlug Murmerflu en Graysaflu.

Sisifam duwde met een paar vriendelijke woorden de dames opzij en wachtte op Zaloman. Waar zij anders zacht met elkaar praatten, zei ze nu voor iedereen hoorbaar: "Alles klaar aan jullie kant?"
"Zeker," antwoordde Zaloman.
Ging het alleen over de zogenaamde inspectie?
Ik wachtte op een teken, ik wist niet wat ik moest doen, ik kon niet opeens gaan staan, ik ging op mijn hurken zitten om sneller overeind te kunnen komen, ik haalde het touw van mijn hals en verborg het in mijn mouw.

Opeens een knal en een ijselijke kreet, geschreeuw, gebonk … Ik schoot overeind, sloeg mijn touw om Sisifams hals en trok het aan. Ze trapte naar achteren maar ik was sterker, ik was zo verschrikkelijk sterk, de moordlust loeide in mij en ik bedacht heel even hoe ik hier ooit voor boeten zou, ik trapte achteruit naar vrouwen die mij wilden wegtrekken, ik draaide het touw aan tot Sisifam bewegingloos op de grond viel. Ik trok de sleutel onder haar tuniek vandaan en rende naar het eind van de gang.

Sommige vrouwen hadden door wat er gebeurde, anderen waren te zwak of te … hoe moet je dat noemen, ze konden zich geen ander leven meer indenken, de gevangenis voelde veiliger dan de onbekende wereld. Ik ontsloot de tussendeur, Geruman kwam erdoor met de afgehakte hand van Zaloman, het bloed liep over zijn arm, hij hield de hand omhoog en het gebeurde, het gebeurde echt … de muur week en wij stroomden de begraafplaats op, spoken in onze zwarte tunieken, op blote voeten en met niets dan het vege lijf.
Meteen klonk er geraas en gestamp van paardenhoeven. Wachters!