131 – overal ogen

In de weef moest ze een ruzie beslechten tussen Tikman en een andere jongen, zodat ik Hemrenzijdank mijn aankopen zonder toezicht kon uitpakken. De flesjes stopte ik meteen in de kluis. Toen ik me voorover boog, voelde ik de munt aan mijn huid plakken. Het schrijnde, het ronde teken bloedde. Voor het eerst sinds tijden draaide Kuuksi een achtje om mijn enkels. Ze was er bijna nooit, behalve 's nachts, als Bo een nachtmerrie had, dan kroop ze soms tegen hem aan.

Het liefst was ik meteen het dak op gegaan, om aan Blufam te vragen of zij iets wist over een verzetsgroep … maar van wie dan? Of liever, tegen wie? Maar ik wist dat Morfam op me lette.
Het was de eerste keer in jaren dat de oude Yima, de vragenstelster, weer ontwaakte. Niet voorgoed, daarvoor waren de kinderen nog te klein. Maar vergeten deed ik het niet. Ik dacht vaak aan Vulema, aan de zus van mijn moeder, aan het zusje van Mia.

Pas een aantal dagen later durfde ik er tegen Blufam over te beginnen. Een verzetsgroep in Harstamar, was dat net zoiets als waarover ze verteld had? Mannen die opkomen voor vrouwen, die ingaan tegen … die niet geloven … ik kon het nog steeds nauwelijks over mijn lippen krijgen.
Ze keek me aan en knikte.
"Wees voorzichtig," zei ze. "Wees altijd op je hoede. Je kunt niemand vertrouwen. Mij wel, maar Morfam niet. Fegman niet."
"Letifam?"
"Dat weet ik niet zeker. Haar man heeft … Otta is er een van een tweeling. Hij heeft geprobeerd het Tweede Meisje het land uit te smokkelen … haar mee te geven met een koopvrouw uit Ukufila."

Met een schok dacht ik terug aan de markt in Dunkitaba, waar we mijn muntjesdoek hadden gekocht van een vrouw uit Ukufila.
"Natuurlijk werd hij gesnapt. Er zijn altijd overal ogen. Hij is direct ter dood gebracht. Misschien is dat wel beter dan levenslang in de Visietunnel."
"En het kind?"
"Ze zeggen dat de vrouw het meegenomen heeft, onder haar kleren verborgen."
Ik zag haar nog zo voor me, in die stevige kleren, en kon me voorstellen, durfde te hopen, dat het waar was.

"En Burman?"
"Die is hier geboren, Letifam was net opnieuw zwanger geworden. Ze mag er niet over praten. Zij wordt net zo streng in de gaten gehouden als ik. Breng haar niet in gevaar."
"En jij dan?"
"Ik heb geen kinderen," zei Blufam. "En voor Zaloman is er geen redding meer."

Dit bericht is geplaatst in feuilleton met de tags . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *