119 – op de stadsmuur van Barraspira

Ik gaf een onderdanig knikje en liet zijn nieuwsgierige blikken van me afglijden. Want wat was het uitzicht hier schitterend! De witte, glinsterende stad, de zee in de verte, de zinderende schaduwboog van de Rondweg … Hier kon ik goed zien hoe de Visietunnel de stad bijna in tweeën sneed. En aan de andere kant het groene landschap van Lopweteka, waar de schaduwboog in doorliep.

Onderaan de toren klonk geroep, alsof het markt was. Nieuwsgierig keek ik naar beneden. Ik zag afdakjes zoals ik ze al eerder had gezien. De vrouwencellen op Kraeckten San, en de onderkomens van de zeehondenmeisjes op Wyda Moor.
"Dat is de warenmarkt van de Tweede Meisjes," zei Fegman. "Zij zorgen voor de aanvoer van grondstoffen en zijn als zodanig onmisbaar voor onze gemeenschap, Hemren zij dank."
"Hemren zij dank," echode de zoon.

Hij trok me mee – blijf van me af! wilde ik schreeuwen – naar de andere kant van de toren. Daar keek je neer op onze weef. Ik kon mijn kinderen niet onderscheiden in het gewriemel op de binnenplaats, maar ik zag wel dat we dus altijd in de gaten werden gehouden. Wat ik in DunKitaba altijd een veilig gevoel had gevonden, kwam me nu als een bedreiging voor. En toch schikte ik me. Om de kinderen een veilige omgeving te bieden, om zelf eindelijk weer veilig te zijn, en mijn vak te kunnen uitoefenen. Yimama de rietvlechter zijn, in deze prachtige stad, en voorlopig niet denken aan … niet denken, punt.

Als ik naar links keek, zag ik heel in de verte een schitterend lint van water. Ik bracht me de lessen van de dogman voor de geest, de kaart met de rivieren. Dat moest de Wispelerflu zijn. "Komt daar mijn riet vandaan?" vroeg ik.
"Nee," zei Fegman. "En die grens wordt zeer streng bewaakt. Waag je nooit die kant op." En vervolgens, vriendelijker: "Riet wordt geoogst bij het Dzikomeer. Maar dat kun je hier vandaan niet zien."
Hij wees me op een groot plein, iets voorbij de Visietunnel tegen de zuidmuur aan. Daar was de markt voor etenswaren, en het was de plek waar het stadsfeest gehouden zou worden.

Dit bericht is geplaatst in feuilleton met de tags . Bookmark de permalink.

4 Reacties op 119 – op de stadsmuur van Barraspira

  1. Fenna schreef:

    Wat lees je toch fijn. Van die kleine subtiele denksturende opmerkingen. Ik word er zo ongeduldig van, wil doorlezen en dat kan niet.

  2. Ferrara schreef:

    Ik sluit me maar aan bij Lianne en Fenna. Soms heb ik de neiging mijn vooruitspringende gedachten in de reactie te zetten. Je
    plattegrond van Barraspira bewijst goede diensten.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *