Op de kade stonden mannen om de koopwaar aan land te brengen. Stedman nam afscheid, Fegman zei: "Ik breng je."
Wat kon ik anders dan hem vertrouwen?
Hij nam Mia op de arm – vanwege zijn bontkraag liet ze het toe - en we begonnen aan de klim door de hellende straatjes. Er liepen mensen, mannen in roodfluwelen mantels, vrouwen in witte tunieken van fijn linnen, volgehangen met wapenrusting waarvan de materialen flonkerden in het zonlicht. Mia keek over Fegmans schouder naar me en ik zag dat zij ook haar ogen uitkeek naar al dat moois.
Halverwege liepen we onder iets door dat op een tunnel leek. Een stenen gewelf was over de straat heen opgetrokken, links en rechts liepen twee donkere, overdekte straten waarvan ik het einde niet kon zien. Het voelde even ijskoud. Fegman hield halt en keerde zich naar me om. "Dit is de Visietunnel," sprak hij. "Wie te veel omhoogkijkt, belandt hier, waar omhoog kijken geen optie is." Natuurlijk deed hij het wel, en ik ook. Aan de stenen van het gewelf hingen druppen.
Een eindje naast me viel er een op de grond. Sissend.
Snel vervolgden we onze weg naar een van de hoogste punten van de stad. Je kon daarvandaan de zee zien, de haven, en ook het halfronde lint van de schaduw. De schaduw van de Rondweg. Maar nu keek ik daar niet naar, ik was helemaal buiten adem van de klim. We bleven staan voor een hoog, wit huis. Fegman zette Mia op de grond en zei: "Hier woon ik. Daar aan de overkant kun je overnachten, het zou niet passend zijn als ik je onderdak bood. Er werken veel vrouwen voor me. Ik kan voor jou ook iets opzetten. Tegen een deel van de winst natuurlijk," zei hij met een glimlach. "Ik zal betalen voor jouw eerste nacht in onze mooie stad, Hemren zij geprezen."
Het leek wel of ik terug was in het Palast, zo luxe was de kamer die ons was toegewezen. Er stond een schaal met fruit – een rieten schaal, ik zag meteen dat dat geen vakwerk was – en een schotel met kleine broodjes. Twee grote bedden met dekens van bont, een ledikantje voor Bo, er was zelfs een badcel en niet veel later bracht een in het zwart geklede jonge vrouw twee emmers warm water die ze leegde in de badkuip. Die hadden we zelfs in het Palast niet gehad.
Het lijkt wel of Yima en haar kinderen per locatie in een andere tijd aankomen. Die Rondweg zet me op een gedachte voor de toekomst, zoiets van de cirkel is rond en je zit weer op dezelfde plek.
Ik hoop zo dat ze hier een poos creatief aan de slag kan.
Wat betreft je vraag in de nieuwsbrief hink ik op twee benen. Soms ging het er zo heftig aan toe dat ik een dagje pauze inlaste, een boek zou ik even hebben weggelegd. Vandaag zou ik graag doorlezen, hoe bevalt het warme bad, kan ze gaan werken. Je wilt het snel weten. Hoe dan ook. Je verhaal blijft boeien en daar gaat het om.
Daar ben ik blij mee! En ja, dat zou bij de revisie iets zijn om aan te werken: een betere dosering van ellende en spanning. Daarentegen ben ik weer bang dat er de komende tijd te weinig spanning zal zijn. Maar misschien is een onderhuidse dreiging wel genoeg. Ik hoor het graag!
Wat dat inzoomen betreft ben ik het met Lianne eens en waarom zou het saai worden als ze mooie dingen mag gaan maken ... je bent een kei in dergelijke beschrijvingen.
Grappig, ik beleef het anders dan Ferrara. Ik ben nu gedwongen te wachten met lezen en daarmee in die spanning te blijven. Bij een boek zou ik zeker doorlezen tot een iets rustiger punt.
En wat betreft je vrees voor te weinig spanning, denk ik dat het mee zal vallen. Op dit punt in het verhaal hebben we zoveel werelden in de haast voorbij zien komen, dat het fijn is om even iets meer in te zoomen op één wereld. Dat geldt in elk geval voor mij.
Dat is goed om te horen. De oorspronkelijke opzet was (en is geloof ik nog steeds) dat de eilanden een soort van voorproefje zouden vormen voor de latere reis. Ik dacht dat haar verblijf in Barraspira ook zo'n voorproefje zou zijn, maar dat ging opeens totaal anders. Eigenlijk is de kaart mijn enige houvast!
Het wordt ook tijd om een tijdlijn op te zetten, alleen heb ik nog niet echt voor de geest hoe dat werkt met manen in plaats van maanden.