91 – dichte ogen

Maar Jadva maakte een eind aan de vredige middag. Na het eten vertelde hij dat er allerlei geruchten de ronde deden. De Hoge Va van Takasan zou opnieuw een legertje wachters op de been brengen en dan vermoedelijk een nieuwe zoektocht beginnen op Taka Haringes.
Had ik me weer in slaap laten sussen? Zouden deze goede mensen nu weer moeten lijden onder mijn komst? Had ik ook helderheidsdrupjes? Ik liep naar de draagzak en liet mijn vingers het werk doen. Het was het andere potje, dat met dat andere vreemde tekentje erop, een rondje met een staartje. Tegelijk begon mijn munt te schrijnen. Ik haalde de dop van het potje. Het was leeg. Ik gluurde er goed in, en zag mijn hele gezicht weerspiegeld op de bodem. Een gezicht met dichte ogen. Die boodschap begreep ik.

"Ik moet weg," zei ik.
Jadva knikte. "Ik breng je naar Middelgront."
Lizma hielp me met inpakken. De draagzak was een stuk voller, met die dikke kledij, zowel voor mezelf als voor Bo. Hij lag al te slapen, naast Jad die zo dol op hem was.
"Maak hem maar niet wakker," fluisterde Lizma. Ze tilde Bo van de slaapbank, en frummelde zijn slaapwarme lijfje op mijn rug. Hij was flink gegroeid, dat kon ik voelen!
Ik omhelsde mijn vriendin. Ik deed weer een gouden ketting af en maakte hem vast om haar hals.

Met moeite, soms zittend, daalde ik de trap af naar waar de boten aangemeerd lagen. Jadva hielp me aan boord. Hij had de boot al losgemaakt toen Kuuksi met een enorme zweefduik vanaf de kademuur aan boord sprong. Ik wilde helpen met roeien maar hij zei: "Dat hoeft niet. Middelgront is niet ver. Ik kom er alleen niet vaak, ze willen haast nooit iets kopen."

Middelgront was zo plat als een brood, en omringd door strand. Er groeiden bomen die in het donker leken op wolken op een stok. Ik snoof, ze roken zo heerlijk. "Pijnbomen," zei Jadva. "Kom, ik lever je af bij iemand die ik ken. De magazijnbewaarder. Ze kopen hier alles gemeenschappelijk in." De huizen hier waren gemaakt van hout. Ze stonden hutjemutje rondom twee grotere gebouwen. Ik volgde Jadva over de zanderige, naaldbestrooide paadjes. Hij klopte ergens aan waar nog licht brandde. De deur ging op een kiertje open. "Ja?"