83 – onrein

Er stond een vrouw bij de muur op ons te wachten. "Wat moet dat?"
"Stof kopen," zei ik. "Horvazoon heeft kleertjes nodig."
Gauw betaalde ik voor vlees en stof, en haastte me terug naar mijn cel.
Horva was erg te spreken over de maaltijd, die avond. Toen ik hem de stof liet zien, glimlachte hij toegeeflijk. "Goed dat je iets moois hebt uitgezocht voor Horvazoon. Hij is erg lief geweest vandaag." Bo zat stil als een standbeeldje naar ons te kijken. Mijn eigen kleine levendige Bo was hij alleen in mijn cel, als ik mijn lap afdeed.

De dagen werden weken. Ik liet me in slaap sussen. Zo gauw is een vals gevoel van veiligheid een drijfveer om ergens te blijven.
Maar onvermijdelijk kwam de dag waarop Horva aankondigde: "Morgen moet mijn pij gewassen worden."
Ik werd misselijk van het idee dat hij me zou aanraken.

Ik had al bij andere vrouwen gadegeslagen hoe de pijwasdag verliep. Eerst ontbijt brengen, dan terugkomen met de pij, dan aan de slag met zeep en boender en water, dan de pij te drogen hangen over een van de grote wasrekken … en dan verdwijnen tot het avond werd. Tot de pij weer droog was.
Ik zei: "Maar dat kan niet. Ik ben … ik heb … ik ben onrein."
Zijn serene glimlach veranderde even in een uitdrukking van walging. Viezigheid, hij moest er niets van hebben.
"Goed," zei hij. "Over vijf dagen dan."
Het was niet waar, wat ik gezegd had. Ik nam nog trouw elke dag een drupje Bridawertflu, al begon het flesje akelig leeg te raken. Maar het gaf me vijf dagen respijt.

Sinds ik was aangekomen op Kraeckten San had ik Kuuksi niet meer gezien. Toch moest ze ergens op het eiland zijn, ze was meegevaren, ze had me op de boot beschermd. Zo lang geleden leek het al, ik had me werkelijk in slaap laten sussen door de monotonie van het bestaan, de afgedwongen blindheid. Toen ik op die dag terugkwam van de rotsgang, zat ze in mijn cel. Bo kraaide en stak blij zijn handjes naar haar uit, hij was haar niet vergeten! Vandaag wilde Horva Bo niet bij zich houden, vermoedelijk vond hij het kind nu ook onrein.
Ik zat koortsachtig na te denken. Was vandaag mijn kans? Zou er weer schapenvlees zijn op de markt? Of andere kooplui met wie ik mee kon varen?