74 de Hemrenvas

Ik had geen idee wat ze bedoelde. De wachters stonden op de schipper in te praten: ze wilden door, het eiland verkennen, de ontsnapte vrouw zoeken! Maar de schipper gaf geen krimp. Ook zij moesten wachten. Hemrenvas, ik had er nooit van gehoord.
Even later verschenen er drie gestalten op het strand. Mannen in grijze pijen. "Ook een voor jou," zei mijn buurvrouw, op een toon alsof dat gunstig was. "Geef het kind aan mij," zei ze toen. "Snel!"
Alles in mij protesteerde. Bo uit handen geven? Maar het was een kans. In zijn grauwe jakje, met een vuil snoetje, zouden ze in hem geen prinsje herkennen. Tegenstribbelend liet hij zich overdragen.

We gingen staan, en de grijze pijen liepen naar ons toe.
De andere vrouwen voegden zich elk bij een van hen. De derde hielp mij uit de boot. "Kom."
"Hoho," zei een van de wachters, "mogen wij de dames eerst even bekijken? En wie hebben we hier?"
"Dit is mijn zoon," zei de grijze pij.
"Ha. Alsof er nog kinderen geboren worden hier."
"Soms gebeurt er een wonder," antwoordde de grijze pij. "En ik adviseer u dringend om terug te varen. De Hemrenvas staan geen andere mannen toe op Kraeckten San."
"Oh, en sinds wanneer is dat?" sneerde een wachter.
"Sinds Kraeksten San," antwoordde de pij kortaf.

Al die tijd was Bo aan het trappelen en schreeuwen. Mijn hart bloedde en ik voelde nog een andere, scherpe pijn. Alsof de munt die ik om mijn hals droeg gloeiend heet was geworden. Maar ik bleef staan als het standbeeld dat ik was geworden. Net als de andere vrouwen. Gestalten zonder gezicht.
"Breng ze terug," gebood de grijze pij de schipper.

Brutaal tilde een wachter de jute lap van de andere vrouw op en gluurde eronder. Dat kwam hem duur te staan. Haar begeleider haalde een scherpe dolk uit de schacht die aan een riem om zijn middel hing, en stak de wachter neer. De andere wilde hem verdedigen maar de schipper zei: "Kom mee als je leven je lief is."
De vrouw knielde bij de neergevallen wachter neer en ontdeed hem van tulband en sjaal.
Zonder hem verder nog een blik waardig te keuren – laat staan verzorging of begrafenis, ik kon niet zien of hij dood was – begaf onze kleine stoet zich landinwaarts.