41 – verloofd

Verloofde stellen mochten samen wandelen, samen in de tuin zitten of in het theehuis. Verloofde meisjes droegen een rode sluier, in aanloop naar hun rode bruidskledij. Ghemma kwam samen met mijn verlover naar ons huis, de volgende namiddag. Hij droeg mijn sluier over zijn handen gedrapeerd. Hij was van dezelfde fijne wol als mijn muntjesdoek, en geborduurd met zijde en kleine kraaltjes. Het ontroerde me toen hij hem over mijn haren legde, en me heel licht kuste op mijn wang. Ik zag trots in zijn blik.

Onze moeders keken ons glimlachend aan, denkend aan hun eigen romantische jonge jaren, ongetwijfeld. Op dat moment was ik de ruzie tussen mijn ouders even vergeten. Ook het lot van Liduva gleed uit mijn gedachten. Ogen, hoofd, hart en lichaam werden gevuld door de blik van mijn aanstaande man. De moeders gingen samen theedrinken, wij slipten weg en wandelden hand in hand naar de tuin. Daar, in de beschutting van de mangoboom, kreeg ik mijn eerste echte kus. Alle kou was uit zijn ogen verdwenen, ik dacht er ook geen moment meer aan, nooit had ik me zo geliefd en zo belangrijk gevoeld.

De bruiloften van de andere stellen werden gezamenlijk gevierd. Na het officiële gedeelte in de zaal van het Palast kwamen ze met zijn achten naar buiten, allemaal in het rood, Rodva en Jonnama voorop, stralend en lachend, daarachter twee stellen van wie ik de namen niet meer weet, en als laatste een vriend van Rodva met het jongste zusje van Vulema. Het derde meisje. Ze leek sprekend op mijn vriendin.

Ik stond met mijn verlover tussen de mensen, ik zocht de menigte af naar de ouders van Vulema, ik zag ze aan de overkant van het marktplein, haar moeder huilend, haar vader verschrikkelijk oud en gerimpeld. Ik wilde wel naar ze toegaan, maar wat viel er te zeggen? En kon ik dat überhaupt, in mijn positie? Het was de eerste keer dat ik me realiseerde hoeveel er veranderen zou in mijn leven. Voortaan moest ik rekening houden met politieke gevoeligheden, en me onkreukbaar gedragen.