Op dat moment hoorde ik de stem van Hebotva over het marktplein schallen. "Welkom op de schildendag! Leve het voortbestaan van Dunkitaba!" De trommelaars op het dak gingen los, de jongens stelden zich op in een rij, ik ging lopen zodat ik ze nog net het Palast kon zien binnengaan, ik ving heel even de blik van Liduva. Stel je toch voor … maar waarom waren er maar vijf verlovers terwijl er zes schilden waren?
Ik kocht gauw mijn reukwaren voor de visite, en liep terug naar huis. Zou ik Ma durven vertellen over Liduva? Maar het hoorde niet. Een meisje hoorde niet op jongens te letten. Als Vulema er nog geweest was, had ik het met haar kunnen delen.
We maakten een feestelijke maaltijd klaar voor als Rodva thuiskwam. Kuuksi zat verlekkerd naar de kippenpootjes te staren.
Ik hoorde hem aan komen rennen toen ik de kruidige rijst op de schaal stortte. "Wow," zei ik plagerig, "zulk goed nieuws?"
"Waar is Ma?" zei hij zacht.
Ik gebaarde met mijn hoofd naar binnen, waar ze het rozenwater in de parfumflesjes aan het overgieten was voor vanavond.
"Liduva ging bij jouw schild staan – ja, dacht je dat ik je niet doorhad? Ik ben je broer! – en Hebotva zei dat dat schild al bezet was, dat hij een ander schild moest kiezen. Liduva heel brutaal 'nee, hoezo' en Hebotva wenkt zijn wachters en zegt 'twee dagmarsen' en Liduva werd afgevoerd!"
Geschrokken keek ik Rodva aan. Er schoot van alles door m'n hoofd, we moesten hem redden!
"Toen ging er een deur open en daar kwam jouw verlover. Hebotva de kroonprins. Jouw schild was duidelijk het allermooiste Yima, ik denk dat je trots mag zijn. Maar of je gelukkig wordt … Ik zal op je letten, altijd!"
Op dat moment verschenen twee erewachters aan onze bescheiden huiswal. De hele familie van Rodva werd uitgenodigd om hen te volgen naar het Palast.
"En jouw verloofde dan?" zei ik tegen Rodva.
"Haar familie is op de hoogte. Het vaderoverleg is naar morgen verschoven," deelde een van de wachters mee.
Ma bracht gauw het eten in veiligheid, we wasten onze handen en besprenkelden ze met rozenwater. Va trok schone kleren aan, en gevieren volgden we de erewacht. Langs de tuin, over de markt, hun vaandels staken boven alle huiswallen uit, iedereen kon zien dat daar iets bijzonders aan de hand was. Kuuksi trippelde achter ons aan, meer dan eens had ik het gevoel dat ze in het zand of in de muren verdween. Zou ze mee mogen in het Palast? Of moest ik haar haar gang maar laten gaan?
O jee spannend
ja, nu begint het te beginnen ...
Ik dacht al dat het Hebotva jr zou zijn!
wat leuk dat je 't ook leest!